Donemus Webwinkel — Amelsvoort, Jos van

Jos van Amelsvoort werd geboren op 8 januari 1910 te Kaatsheuvel, hij overleed op 14 november 2003.

Opleiding
Hij studeerde piano bij Fons Dusch. In 1934 studeerde hij compositie bij Willem Pijper aan het Rotterdams Conservatorium. Tijdens de oorlog vervolgde hij zijn studie bij Flor Peeters in Mechelen (België), waar hij ook orgel studeerde. Na de oorlog studeerde hij nog een jaar compositie bij Albert de Klerk.

Activiteiten
Van 1955 tot 1975 was Van Amelsvoort leraar in theoretische vakken aan het Brabants Conservatorium te Tilburg. Naast lesgeven was componeren zijn voornaamste bezigheid.

Composities
Tijdens zijn studie in België ontstond zijn eerste orkestwerk Sinfonietta (1944), dat pas in januari 1994 voor het eerst werd uitgevoerd ter gelegenheid van de KRO-televisiedocumentaire over zijn leven 'Componeren voor de eeuwigheid'. Bij Albert de Klerk hoorde hij voor het eerst de motetten van Bruckner en Verdi. Vooral de chromatiek maakte veel indruk op hem en hij componeerde zelf vijftig motetten. Vanwege de geringe respons op zijn orkestwerken ging Van Amelsvoort componeren voor harmonieorkest. Voorts componeerde hij voor koor, piano, hobotrio, blazerensembles een aantal missen. Karakteristiek voor Van Amelsvoort was dat hij zich definitief distantieerde van de zogenoemde atonale muziek, die mede door de invloed van Willem Pijper opkwam. Hoewel hij er in principe voor openstond was het voor hem onmogelijk om met dergelijke middelen muzikale ontroeringen aan anderen over te brengen. Hij was niet in staat de 'schone klassieke muziek' zomaar in te leveren en er niets gelijkwaardigs voor terug te krijgen. Van Amelsvoort voelde zich nauw verbonden met het rijke erfgoed van de traditie. Met volledig behoud van het eigen karakter van zijn muziek hebben meesters als Bach, Bruckner, Franck, Mahler, Debussy en Ravel grote invloed op zijn werk gehad. Intussen was het hem duidelijk geworden dat de atonale en seriële werkwijze definitief in het slop zat en dat men weer terug zou moeten naar de eertijds zo lichtvaardig opgeofferde klassieke muziek en haar ingeschapen wetten, ontleend aan het natuurfenomeen van de akoestiek.