Donemus Webwinkel — Brucken Fock, G.H.G. von

Gerard von Brucken Fock (1859-1935) is een van Nederlands meest vergeten componisten. Toch was Edvard Grieg razend enthousiast over zijn 24 preluden voor piano opus 15, in kwaliteit en stijl aansluitend bij de beroemde preluden van Chopin. Julius Röntgen, Hendrik Andriessen en Willem Mengelberg hebben getracht – met weinig succes – von Brucken Fock uit zijn min of meer zelf aangebrachte schaduw te halen. Gerard werd geboren op het buiten Ter Hooge in 1859, als zoon van de “president” van Walcheren. Na een afgebroken studie aan de Musikhochschule te Berlijn en enige omzwervingen door Europa werd hij in 1888 muziek recensent bij “De Amsterdammer” en woonde als zodanig in het Concertgebouw de eerste jaren van het Concertgebouworkest talloze concerten bij van beroemde solisten, die hij soms genadeloos neersabelde. Hij vertrok in 1890 naar Leipzig om zich voor zijn daden “te vernederen” en pianoleraar te worden. Na een periode als landarbeider en bij het Leger des Heils in Parijs vestigde Julius Röntgen met de uitvoering van enkele pianostukken de aandacht op von Brucken Fock tijdens een van zijn soirées Röntgen-Messchaert. Toch is zijn pad als componist daarmee niet geëffend. Hij bleef anti-kunst perioden beleven en was liever in de Heer.

Zijn fanatieke en sombere geloof heeft muzikaal geresulteerd in zwaarmoedige werken, waarvan het Requiem (voltooid in 1934) niet de minste is. In veel werken toont hij zich een impressionist - Von BF schilderde niet onverdienstelijk- en is sterk harmonisch en minder melodisch georiënteerd. Tot de topwerken behoren naast opus 15 en 16, de twee altvioolsonates, de cellosonate, Franse liederen en pianostukken uit zijn Berlijnse tijd, later als opus 27 uitgegeven. De Moments musiceaux uit 1891(opus 11) zijn bij uitzondering relatief veel gespeeld. Onlangs zijn meer dan 150 late preludes herontdekt en is een cd uitgebracht met de cellosonate (Larissa Groeneveld en Frank van de Laar).