Donemus Webwinkel — Bruins, Theo

Als pianist was Theo Bruins vanaf 1960 een enthousiast pleitbezorger van vooral twintigste-eeuwse muziek. Zijn repertoire - circa 30 pianoconcerten en een keur aan solostukken - reikte van Jan Pieterszoon Sweelinck tot eigentijdse muziek. Kees van Baaren, Jan van Vlijmen en Tristan Keuris hebben allen een pianoconcert aan hem opgedragen. Zelf was hij tevens een getalenteerd componist, maar zijn oeuvre bleef beperkt tot zeven werken. De Johan Wagenaarstichting riep een naar hem vernoemde prijs in het leven, welke wordt uitgereikt aan personen met een uitzonderlijke inzet voor het Nederlandse muziekleven (zowel musici als publicisten en organisatoren).

Na de eerste pianolessen van zijn moeder begint Theo Bruins (25 november 1929, Arnhem) zijn pianostudie aan het Amsterdams Muzieklyceum bij Jaap Spaanderman. Spoedig maakt hij zijn podiumdebuut. In 1947 speelt hij met het Utrechts Stedelijk Orkest onder leiding van Willem van Otterloo en het jaar daarop debuteert hij bij het Concertgebouworkest.

Bruins studeert in Parijs bij de legendarische pianist Yves Nat. In het laatste jaar schrijft hij als onderdeel van zijn studie zijn eerste compositie 'Six pièces brèves'. Daarna wordt Bruins compositieleerling van Kees van Baaren in Den Haag. 'Het 'Concerto per pianoforte ed orchestra' (1952) schrijft hij voor het J.Pzn Sweelinck Studentenorkest. Het is zijn eerste officiële compositie en een van de eerste twaalftoonscomposities in Nederland.

Theo Bruins krijgt de Harriet Cohen Beethoven Medal naar aanleiding van een recital in Londen.

Bruins voert, naast het bekende klassiek-romantische repertoire, steeds meer avantgarde-muziek. Hij componeert zijn 'Sei Studi'; deze etudes zijn bij uitstek bedoeld voor pianisten die moderne muziek spelen. Zelf zegt Bruins over deze etudes: "In 'Sei Studi' valt de nadruk, naast op zuiver pianistische, vooral op ritmisch-metrische moeilijkheden, inherent aan de nieuwe muziek." Hierna publiceert hij lange tijd geen nieuw werk, vanwege "het moeizame karakter van de componeerarbeid". Naast zijn concertpraktijk geeft Bruins les aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Zijn eerste compositie sinds 'Sei Studi' is het 'Quartet '84', geïnspireerd op het 'Octet '61' van Cornelius Cardew.

Zijn laatste compositie 'Sincope' (1992) componeert Bruins niet voor piano maar voor klavecimbel. Het stuk - in 'verlicht seriële' stijl - schrijft hij voor zijn vrouw, de klaveciniste Liesbeth Hoppen. Op 8 januari overlijdt Theo Bruins in zijn woonplaats Haarlem.