alle werken

64 werken in Donemus catalogus

populaire werken

L' épitaphe en forme de ballade : que feit Villon, pour luy et ses compagnons s'attendant estre pendu avec eucx, mise en musique pour voix grave et orchestre, (1944) / Sas Bunge

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en orkest
Bezetting: low 2222 2000 timp perc hp str

Le collier de corail : dix petites pièces pour piano seul, 1946 / par Sas Bunge

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Piano
Bezetting: pf

Etude voor piano no. 5 : de linkerhand vooral, 1973 / Sas Bunge

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Piano
Bezetting: pf

nieuwste editie

Lokfluit : fluit en piano, 1976 / Sas Bunge

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Fluit en toetsinstrument
Bezetting: fl pf

 

componist

Bunge, Sas

Nationaliteit: Netherlands
Geboortedatum: 1924-01-01
Sterfdatum: 1980-01-01

Sas Bunge kwam uit een muzikaal gezin. Na zijn gymnasiumopleiding (op 15-jarige leeftijd won hij al een z.g. ‘interscolair’ pianoconcours met een eigen compositie, geïnspireerd door een schilderij van Watteau) studeerde hij vanaf 1942 aan het Amsterdams Conservatorium bij George van Renesse en Nelly Wagenaar. Die studie werd in 1946 bekroond met de Prix d’Excellence; daarna volgde hij nog lessen bij Marguérite Long in Parijs. Naast zijn pianostudie volgde Bunge aan het conservatorium compositielessen bij Hendrik Andriessen en later nog enige tijd bij Kees van Baaren.
Sas Bunge was een veelzijdige kunstenaar die als pianist, componist en publicist op velen een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Als pianist had hij in de eerste plaats affiniteit met de grote romantici (Schumann, o.m. het Carnaval); Chopin (o.m. de Ballades), Liszt (de etudes), maar ook kon hij Ravel en Debussy prachtig vertolken. Ook zette hij zich in voor Nederlandse componisten als Willem Pijper, Rudolf Escher en Frank Martin. Hij zocht en vond onbekend pianorepertoire (Alkan, Arensky, Gottschalk e.a.) en in een tijd dat het begrip ‘muziektheater’ nog nauwelijks inhoud had, bracht hij al met originele theatrale elementen opgetuigde recitals in het Amsterdamse Shaffy-theater. Naast zijn functie als hoofddocent piano aan het Utrechts Conservatorium verzorgde hij daar in de laatste jaren een interessante cursus structuuranalyse, waarin veel van zijn gaven samenkwamen.
Aanvankelijk hanteerde Bunge een palet dat voortbouwde op het impressionisme: hij geloofde heilig in de mogelijkheid dat uit het tonale systeem ‘onder de druk van voldoende talent nieuw goud kan worden gewonnen.’ Hij schreef veel liederen (op teksten van Ronsard, Louise Labé, Ben Jonson en anderen) en ontving voor zijn Ballade des Pendus (1944) op tekst van François Villon voor mezzosopraan en orkest de Johan Wagenaarprijs. Later ontving hij verschillende stipendia voor het componeren van educatieve muziek (piano-etudes voor de ontwikkeling van specifieke technische vaardigheden, maar ook composities voor kleine harpen, en, eerder al, werken voor schoolorkest en jeugdkoor). Ook schreef hij kamermuziek voor de gebruikelijke bezettingen.
Source: https://cellosonate.nl/bunge-sas/

1924 - 1980