Donemus Webwinkel — Douglas, Franky

Gitarist en componist Franky Douglas (Willemstad, Curaçao, 22 oktober 1948) begint in latin- en funkbands (The Needles, Reality en Solat). Via Hans Dulfer & De Perikels ontdekt hij het improviseren. Hij wordt een veelgevraagd sideman in bands die jazz vermengen met Afrikaanse en Caribische invloeden, zoals het Surinam Music Ensemble, Louis Moholo`s Viva La Black, Wollo's Funky World van Wolter Wierbos, Sean Bergin's MOB en Nansika, en Eric Boerens HO&I! Als sessiemuzikant speelt hij op meer dan zeventig CD`s, maar zijn eigen band Sunchild is de rode draad in zijn carrière als componist. Met een combinatie van muzikanten uit de Surinaams-Antilliaanse scene en uit de Nederlandse geïmproviseerde muziek slaagt hij erin om zijn muzikale ideeën vorm te geven.

Franky Douglas komt vanuit Curaçao naar Nederland en studeert tussen 1963 en 1965 aan het Amsterdams conservatorium. Hij maakt voor het eerst professioneel muziek met de soulband The Needles en richt daarna zijn eigen latinband op: Reality (met onder anderen zanger Tony Sherman, toetsenist Glenn Gaddum en drummer Eddy Veldman). Als de groep in 1972 uit elkaar valt, begint Douglas de funk- en soulband Solat. Saxofonist Hans Dulfer voegt Solat uiteindelijk bij zijn eigen Ritmo Natural voor het vormen van zijn nieuwe band De Perikels.

Franky Douglas' concept voor Sunchild ontstaat in 1976 en gaat in 1977 in première in de Melkweg tijdens het Amsterdam Roots Festival. De eerste bezetting bestaat naast de leider uit cellist Ernst Reijseger, percussionist Raoul Burnett, slagwerker Alan Gunga Purves, toetsenspeler Glenn Gaddum, bassist Ivor Mitchell en rietblazer Michael Moore. Het uitgangspunt is complexe, Afrikaans en Caribisch getinte grooves, gebracht met de improvisatie-elementen waarmee de Nederlandse scene internationaal bekend is geworden: instant compositie met optimale kansen voor de solisten om de arrangementen een eigen kleur en karakter mee te geven, binnen duidelijke afspraken. Frank van Herk schrijft over Douglas en Sunchild in de Volkskrant: 'In zijn huidige composities zijn ritmiek en melodie niet los van elkaar te zien. De ritmes vormen karakteristieke, vloeiende lijnen, de fraaie en doorwrochte thema`s zijn percussief, samen versmelten ze tot een geheel dat ver uitstijgt boven de gebruikelijke praktijk van liedjes tegen een swingende achtergrond. Het is een bijna klassieke werkwijze, die ervoor zorgt dat ook zonder ritmesectie de diverse partijen dezelfde metrische vaart uitstralen. Hij voegt een verder doorgevoerde polyritmiek toe, een rijker lijnenspel, dat de nieuwe muziek van Sunchild verder zal verdiepen zonder dat het oorspronkelijke karakter verloren gaat.'

In 1979 kan Douglas geruime tijd niet optreden, doordat hij herstellende is van een gebroken arm. In een Volkskrant-recensie van een optreden van Sunchild in De Kroeg te Amsterdam merkt Erik van den Berg op dat de gitarist nog altijd in de schaduw blijft van heel wat minder begaafde muzikanten, door zijn bescheidenheid en een weinig slagvaardig management. Het Surinam Music Ensemble ziet in Douglas de ideale opvolger van gitarist John Thomas, omdat hij avontuurlijker in zijn spel is dan de vertrekkende Amerikaan.

De artistiek leider van het Bimhuis, Huub van Riel, vraagt Franky Douglas als een van de deelnemers aan de internationale October Meeting voor improvisatoren. Hij krijgt hierin een belangrijke rol in het project Cruise Button van Ernst Reijseger, en speelt in een grote groep rond pianist Cecil Taylor in het Amsterdamse Concertgebouw.

Franky Douglas ontvangt van de NOS een compositieopdracht voor Sunchild, die leidt tot de suite A Nameless Vision, uitgevoerd tijdens het NOS Jazzfestival in de Amsterdamse Meervaart. Voor deze gelegenheid treden onder meer trombonist Wolter Wierbos, trompettist Eric Boeren en drummer Michael Vatcher tot de groep toe. Gitarist Klaas ten Holt vraagt voor zijn project Seven Slowhands zeven prominente gitaristen, onder wie Franky Douglas, Corrie van Binsbergen en Vincent van Warmerdam. In 1989 toert het gezelschap door China.

Saxofonist Sean Bergin is gecharmeerd van Douglas en neemt hem op in zijn MOB, die in 1991 opnamen maakt voor de CD Live At The Bimhuis. De gitarist blijft tijdens alle bezettingswisselingen een vaste waarde in de band; ook in de kleinere groep Nansika, die Bergin later formeert. Bergin introduceert hem eveneens bij de Zuid-Afrikaanse drummer Louis Moholo, die Douglas laat meespelen in zijn groep Viva La Black.

Tijdens de Summer Sessions in het Bimhuis speelt Franky Douglas opnieuw met Cecil Taylor. Het publiek kijkt gefascineerd toe hoe de gitarist erin slaagt om de beroemde Amerikaan naar hem te laten luisteren en aldus de gang van de improvisatie mede vorm te geven.

Als rietblazer Michael Moore zijn 'Amerikaanse' band The Persons nieuw leven inblaast, vraagt hij naast de oorspronkelijke gitarist Danny Petrow ook Franky Douglas in de groep. De live in Bremen opgenomen CD Live During Wartime komt in 1993 uit.

Sunchild treedt voor het eerst op tijdens het North Sea Jazz Festival. De opnamen die Jan Schuurman met zijn Van Mobile Studio maakt, verschijnen op de live-CD The Visions Project. Hiermee is de eerste release van Sunchild een feit.

In 1994 raakt de carrière van Douglas in een stroomversnelling, nadat de jury hem unaniem de VPRO/Boy Edgar Prijs toekent, de belangrijkste onderscheiding in de Nederlandse jazz. Dit wordt gevierd met een uitgebreide tournee, die begint met een concert in de Rotterdamse Doelen en eindigt met een optreden tijdens het North Sea Jazz Festival 1995. De waardering voor Sunchild wordt nog eens onderstreept met een derde uitnodiging om op te treden tijdens North Sea 1997.

Er verschijnt een tweede CD onder eigen naam van Douglas, getiteld On The Roof, dit keer met studio-opnamen. Het album is geen pure Sunchild-plaat, maar bevat een aantal verschillende combinaties, variërend van duo tot het complete negenkoppige Sunchild, met de gitarist als centrale figuur en componist.

Franky Douglas gaat naar Berlijn om met het Cecil Taylor Quartet (met drummer Andrew Cyrille en cellist Tristan Honsinger) op te treden op de Total Music Meeting. In 2003 verschijnen de opnamen op de CD Incarnation.

Trombonist Wolter Wierbos treedt met enige regelmaat op met ad hoc-formaties onder de naam Wollo's World. Om de muziek van Franky Douglas de ruimte te geven komt er een speciale editie: Wollo's Funky World.

Met de in Nederland woonachtige Senegalese zanger Molla Sylla vormt Douglas de band Societé Tous Les Couleurs. Aan het eind van dat jaar verschijnt het titelloze debuutalbum van het kwartet.

Ter gelegenheid van het dertigjarig bestaan van Sunchild verschijnt de dubbel-CD Sunchild Collection, die de albums uit 1993 en 1998 combineert. De plaat dient ter ondersteuning van de 30th Anniversary Tour langs Nederlandse (jazz)podia en festivals. Eric Boeren neemt Douglas op in zijn nieuwe groep HO&I! (Hot and Improvised), waarvoor de gitarist ook composities aandraagt.

Er wordt een bundel bladmuziek uitgegeven van Franky Douglas' composities. Ook houdt Douglas zich bezig met het schrijven van nieuwe composities en met de voorbereidingen voor een nieuw Sunchild-album.