Donemus Webwinkel — Drieman, Gerard

Gerard Drieman groeide op in een aanvankelijk goed gesitueerd gezin in de Amsterdams middenklasse. Hij leerde al op jonge leeftijd pianospelen en was graag naar het conservatorium gegaan. Ernstig astma weerhield hem daar echter van. Pianist of dirigent worden – vooral het laatste had hij zeer graag gewild – was voor hem fysiek onmogelijk. Hij kon elk moment, volkomen onverwacht, een astma-aanval krijgen. Hij kreeg een baan als in- en verkoper van klassieke grammofoonplaten in de Van Baerlestraat en werd later accountant. In de oorlog was Drieman zeer bang om bij een razzia opgepakt te worden: de Duitsers zouden hem zijn medicatie onthouden en zonder zijn astmamedicijnen was hij nergens. Hij bleef zoveel mogelijk binnenshuis en naast zijn werk componeerde hij. Begin jaren vijftig stopte Drieman met componeren bij gebrek aan respons. Zijn composities zijn tijdens zijn leven nooit openbaar uitgevoerd. Hij ging – naast zijn werk – psychologie studeren aan de Universiteit van Amsterdam en studeerde cum laude af in 1965.
Op jonge leeftijd componeerde hij twee symfonieën voor groot orkest en een kamersymfonie. Eind jaren dertig leerde hij Hans Erich Apostel kennen, een leerling van Schönberg en Berg. Hij volgde middels een briefwisseling compositielessen bij hem. De atonale stijl van Driemans latere werken is dan ook ontegenzeglijk verwant aan de Tweede Weense School. Het manuscript van Driemans Sonatine voor piano (1950) wordt bewaard in het archief van Hans Erich Apostel in de Musiksammlung van de Österreichische Nationalbibliothek in Wenen. Ronald Brautigam typeerde deze sonatine als ‘uiterst modern’. De overige manuscripten worden bewaard in het Nederlands Muziek Instituut in Den Haag.