Donemus Webwinkel — Honing, Yuri

Yuri Honing (Hilversum, 6 juli 1965) is een van de markantste saxofonisten van zijn generatie. Hij wil muziek niet in hokjes opdelen. Daarom speelt hij tijdens zijn carrière niet alleen met generatiegenoten (in groepen zoals zijn Trio en Acoustic Quartet), maar ook met oudere Nederlandse (Misha Mengelberg en Ernst Reijseger) en buitenlandse musici (Paul Bley, Gary Peacock, Paul Motian, Pat Metheny). Honing gaat verder samenwerkingsverbanden aan met muzikanten uit de Arabische muziek, de popmuziek, de klassieke muziek en de moderne dance.

Yuri Honing begint zijn eigen Trio, met bassist Tony Overwater en slagwerker Joost Lijbaart. Het ontbreken van een akkoordinstrument in de groep geeft het drietal een grote harmonische vrijheid. Dat houdt de muziek fris en bevordert dat de groep twintig jaar later nog steeds bestaat. Als onderdeel van het project Art In Jazz, dat jonge veelbelovende muzikanten de gelegenheid biedt hun plaatdebuut te maken, neemt het Trio de CD A Matter Of Conviction op. De plaat wordt in 1992 uitgebracht in de 5-CD-box Art In Jazz. In deze box is de saxofonist ook te horen in het sextet van pianist Michiel Borstlap, waarin hij met altsaxofonist Benjamin Herman en trompettist Eric Vloeimans de frontlinie vormt.

Met Star Tracks maakt het Yuri Honing Trio een opmerkelijke CD, doordat de groep het repertoire gedeeltelijk ontleent aan de eigentijdse popmuziek. Zo staan er stukken van Abba en The Police op. Honing vindt het normaal om de popmuziek van zijn tijd te gebruiken; jazzmuzikanten van vroegere generaties deden dat immers ook. In 1999 volgt de CD Sequel, met onder meer werk van Björk en Blondie.

Uit zijn jeugd heeft Honing een voorliefde overgehouden voor de jazzrock uit de vroege jaren zeventig. Die deelt hij met pianist Michiel Borstlap. Om deze muziek naar de jaren negentig te tillen, vormen ze de groep Whitehouse. De gelijknamige CD verschijnt op het label VIA Jazz.

Op de CD Playing vinden we Honing aan de zijde van pianist Misha Mengelberg in een twaalftal vrije improvisaties. Twee jaar later krijgt dit project op het North Sea Jazz Festival een vervolg met cellist Ernst Reijseger als derde improvisator. De opnamen verschijnen later op de CD Lively.

Als de Amerikaanse pianist Paul Bley de Nederlandse saxofonist hoort spelen, vraagt hij hem voor een geïmproviseerde studiosessie. Als partners nodigt Bley twee muzikanten uit met wie hij jarenlang een trio vormde: bassist Gary Peacock en drummer Paul Motian. Het resultaat is te horen op de CD Seven, die in de gezaghebbende Penguin Guide to Jazz Recordings de hoge waardering van vier sterren krijgt. De plaat levert het viertal ook nog eens een Edison op.

Een tournee door het Midden-Oosten van het Yuri Honing Trio levert contacten op met Arabische muzikanten, zoals de Iraakse djose-speler Basem Havar, zijn landgenoot Latif al Obaidi (die ud en percussie speelt), en de Libanese zangeres Rima Khcheich. Onder de naam Orient Express wordt een Nederlandse tournee ondernomen, die resulteert in de gelijknamige CD. De leden van het trio, aangevuld met gitarist Maarten van der Grinten, gaan later (vanaf 2006) deel uitmaken van de vaste groep van zangeres Khcheich. In 2008 verschijnt de eerste CD van haar groep: Falak.

Met onder anderen leden van het Concertgebouworkest neemt Honing de CD Memory Lane op. Het is zijn eerste project met muzikanten uit de klassieke wereld.

Als drummer Joost Lijbaart een eigen groep opricht, vraagt hij Honing om samen met Benjamin Herman de melodiesectie te vormen. Met de Noorse bassist Mats Eilertsen maakt de Group of Friends indruk op het North Sea Jazz Festival, waar het kwartet een DVD laat opnemen die in 2005 verschijnt.

Naast zijn activiteiten met akoestische muziek begint Honing een nieuwe elektrische groep, Wired Paradise. Naast Tony Overwater (op basgitaar) en Joost Lijbaart is hierin de Duitse gitarist Frank Möbus te horen, bekend van het trio Das Rote Bereich. In 2006 besluit Yuri Honing om een tweede gitarist aan de groep toe te voegen: rockgitarist Paul Jan Bakker (onder meer bekend van Kane en zangeres Anouk). In 2008 neemt basgitarist Mark Haanstra de plek van Overwater in, en wordt Stef van Es de opvolger van Bakker (hoewel de laatste soms nog invalt).

De saxofonist gaat een verbintenis aan met het Metropole Orkest. Onder leiding van dirigent Vince Mendoza neemt hij met dit orkest de CD Symphonic op.

Net zoals hij in de eigentijdse popmuziek een verlengstuk ziet van het Great American Songbook, ziet Honing een parallel tussen die liedvorm en de klassieke liederen van Franz Schubert. Met de klassieke pianiste Nora Mulder besluit hij daarom een volledig instrumentale versie van Schuberts liederencyclus Winterreise op te nemen. De titel wordt ook de naam van een bijzondere concertavond met gasten, die de saxofonist jaarlijks aan het eind van december in het Amsterdamse Paradiso organiseert.

Voor het eerst formeert Honing een akoestische groep met een akkoordinstrument. In zijn Acoustic Quartet is Wolfert Brederode de pianist, Ruben Samama de bassist, en opnieuw Joost Lijbaart de drummer. Ook nodigt Honing dance-producer Floris Klinkert (die zijn voornaam als artiestennaam gebruikt) uit voor een samenwerking, die resulteert in de CD Phase Five. Floris maakt hierop gebruik van samples uit het platenoeuvre van de saxofonist om nieuwe composities te maken. Het resulteert in songs die worden gezongen door onder anderen Leine, Sarah Bettens en Lilian Vieira (bekend van Zuco 103); daarnaast is Honing solistisch te horen.

Honing voert met blokfluitist Erik Bosgraaf een nieuwe bewerking van de Brandenburgse Concerten van Bach uit. Ook werkt het dat jaar samen met pianist Craig Taborn.

In januari wordt bekend gemaakt dat Yuri Honing de VPRO/Boy Edgar Prijs 2012 krijgt (de uitreiking zal plaatsvinden op 16 mei in het Bimhuis). De nieuwe CD van het Yuri Honing Acoustic Quartet, True, verschijnt op 14 februari.