Donemus Webwinkel — Lange, Daniël de

Nationaliteit: Netherlands
Geboortedatum: 1841-07-11
Sterfdatum: 1918-01-31
Website: Officiële website

Daniël de Lange groeit op in een muzikaal gezin. Zijn eerste muziekonderricht ontvangt hij samen met zijn oudere broer Samuel van zijn vader Samuel de Lange sr., organist en stadsbeiaardier in Rotterdam. Als koordirigent wordt hij geroemd om zijn uitvoeringen van Palestrina en Jacob Obrecht in binnen- en buitenland en als orkestdirigent en muziekrecensent is De Lange een groot pleitbezorger van moderne muziek. Hij componeert werken voor mannenkoor, cantates voor koor met orkest, liederen, kamermuziek, ouvertures, een symfonie en een opera. De Lange ontwikkelt een stijl waarin "gedurfde harmonieën samengaan met principes uit de oude muziek" (J. Kolsteeg).

Daniël de Lange wordt geboren op 11 juli in Rotterdam.

De Lange volgt les van Simon Ganz (cello) en Johannes Verhulst (muziektheorie) aan de Toonkunstmuziekschool te Rotterdam.

Om te studeren bij de beroemde cellovirtuoos Adrien François Servais gaat De Lange naar Brussel.

Daniël en zijn broer Samuel Jr. krijgen een aanstelling aan het conservatorium van Lemberg, in de Oekraïne. Ze worden hiervoor gevraagd omdat ze veel indruk hebben gemaakt tijdens hun concertreizen als cello/pianoduo door Oost-Europa.

De Lange vestigt zich in Parijs. Hier wordt hij organist en koordirigent van de gemeente De la Chaussée Montrouge en later muziekmeester bij de vrije gemeente van Athanase Coquerel. Tevens is hij dirigent van een Duits mannenkoor en leraar compositie. In Parijs worden zijn eerste composities gedrukt. Ook ontmoet hij vele beroemde componisten als Hector Berlioz, Georges Bizet, Jules Massenet, Henri Vieuxtemps en Edouard Lalo. Aan de laatste draagt hij zijn 'Symphonie en ut mineur, Op. 4' op.

De Lange voltooit zijn 'Requiem' voor gemengd dubbelkoor en dubbel solistenkwartet. Dit werk wordt in 1972 in de archieven van het Haags gemeentemuseum gevonden door Willem Noske, violist en onderzoeker. Pas op 27 mei 1993 in het Musée d' Orsay te Parijs geeft het Nederlands Kamerkoor onder leiding van Uwe Gronostay de eerste uitvoering.

Als De Lange op vakantie in Rotterdam is, breekt de Frans-Duitse oorlog uit. De Lange besluit in Nederland te blijven en vestigt zich in Amsterdam en wordt leraar aan de Toonkunst Muziekschool. Hij ontwikkelt een passie voor koormuziek, en is actief als dirigent van het Amstels Mannenkoor.

Daniël de Lange wordt muziekredacteur van Het Nieuws van den Dag. In 1878 wordt De Lange benoemd tot secretaris van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst. Hij zet zich met name in voor de ontwikkeling van het muziekonderwijs en drukt zo zijn stempel op het Nederlandse muziekleven. Deze functie zal hij tot 1908 bekleden.

De Lange wordt lid van het bestuur van de Vereniging van Nederlandse Muziekgeschiedenis. Het Amsterdamsch A-cappellakoor (voorloper van het Nederlands Kamerkoor) wordt mede door De Lange opgericht. Men richt zich vooral op oud-Nederlandse polyfonie. Het koor wordt een groot succes en toert door heel Europa. De Lange laat Nederland kennismaken met de gloednieuwe dramatische kantate 'La damnation de Faust' van Hector Berlioz.

De Lange is een van de oprichters van het Amsterdams Conservatorium en doceert er compositie, solfège en muziekgeschiedenis.

De Lange wordt benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Daniël de Lange is directeur van het Amsterdams Conservatorium.

De Lange vestigt zich in de Verenigde Staten en sluit zich aan bij de theosofische gemeenschap van Catherina Tingley in Point Loma, Californië. Hier blijft hij zich bezighouden met muziekonderwijs aan het Isis Conservatory of Music en publiceert hij een boekje over zijn nieuwe inzichten: 'Thoughts on music'.