Donemus Webwinkel — Ponse, Luctor

Nationaliteit: Netherlands
Geboortedatum: 1914-10-11
Sterfdatum: 1998-02-17
Website: Officiële website

Luctor Ponse groeit op in Zwitserland, maar vestigt zich in 1936 als concertpianist in Amsterdam. Vanaf die tijd ontplooit hij zich ook als componist. Aanvankelijk klinkt in zijn werk de invloed van Béla Bartók door, maar nadat hij in 1949 kennismaakt met de dodekafonie van Arnold Schönberg vindt hij een eigen stijl, waarin een vrije toepassing van de twaalftoonstechniek en een Latijnse klaarheid vooropstaan. Vanaf 1965 legt hij zich tevens toe op elektronische muziek. Hoewel zijn kwaliteiten als componist pas na zijn dood ten volle erkend werden, heeft Ponse als pianist en docent veel invloed uitgeoefend op het Nederlandse muziekleven.

Luctor Ponse wordt op 11 oktober geboren te Genève als zoon van een Nederlandse vader en een Franse moeder. Vanaf zijn twaalfde jaar studeert hij piano aan het Conservatorium van Valenciennes.

Ponse verwerft hij de Prix d'Excellence voor theorie en solfège en in 1932 krijgt hij dezelfde prijs voor piano. In 1933 vertrekt hij naar Genève, waar hij zijn opleiding voortzet. Tevens volgt hij lessen bij Frank Martin en Emile Jaques-Dalcroze. In 1935 besluit hij zijn opleiding bij Johny Aubert met de Prix de Virtuosité voor piano.

Ponse vestigt zich in Amsterdam als pianist. Hij treedt op als solist en speelt veel kamermuziek. Hij introduceert als eerste de muziek van Bartók in Nederland. Hij maakt vele concertreizen, en geeft ook radio-optredens, onder andere bij Suisse Romande, NIR Brussel, BBC, en in Frankrijk en Nederland. Hij volgt compositielessen bij Henk Badings Voor zijn eerste compositie, 'Fantaisie' (1936), ontvangt hij in Brussel de 'Henry le Boeuf'-prijs. Nadien werkt hij als hoofdleraar piano aan het conservatorium van Rotterdam en het muzieklyceum te Amsterdam

Ponse komt in aanraking met Max Deutsch, een leerling van Schönberg, en leert zo de twaalftoonstechniek kennen: "Sinds 1949 heb ik muziek volgens het twaalftoonsysteem geschreven, met dien verstande dat ik mij géén beperkingen oplegde (b.v. gelijkenis aan tonaliteit). De twaalftoonreeks moet mij zowel in de melodische lijn als in de harmonische combinaties bevredigen, en wordt dan consequent doorgevoerd."

Ponse krijgt de Prijs van Radio Luxemburg voor 'Symphonietta' op. 16a (1952).

Hij behaalt een prijs op het Koningin Elisabeth Concours te Brussel met 'Symphonie' op. 18 (1953)

Ponse krijgt van de Nederlandswe regering een stipendium om zich vijf jaar lang aan het componeren te wijden.

Ponse bezoekt de cursus in Darmstadt bij Karl-Heinz Stockhausen en Pierre Boulez. Hij volgt de cursus voor elektronische muziek bij Gottfried Michael Koenig in Bilthoven.

Ponse wordt benoemd tot medewerker aan het Instituut voor Sonologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en tot hoofdleraar piano aan het Conservatorium in Groningen. Tevens behaalt hij een prijs aan het Koningin Elisabeth Concours te Brussel met zijn 'Tweede Vioolconcert' op. 38 (1965). Hij legt zich vrijwel volledig toe op het componeren van elektronische muziek.

Ponse richt in eigen huis een elektronische studio in.

Ponse sticht een studio voor elektronische muziek aan het Conservatorium in Groningen. Eén van zijn leerlingen daar is Jacob ter Veldhuis.

Ponse besluit zich weer uitsluitend aan instrumentale muziek te wijden.

Ponse krijgt de derde prijs tijdens het Wereld Muziek Concours Kerkrade voor 'Triptyque III' (1994)