Donemus Webwinkel — Roon, Marc van

Marc van Roon (Den Haag, 2 november 1967) laat begin jaren negentig voor het eerst van zich horen als leider van een pianotrio. Hij trekt internationaal aandacht als co-leider van het European Jazz Trio, maar is ook een veelgevraagd sideman en werkt met de Mark Alban Lotz, Michael Moore en Tineke Postma. Op de website All Music Guide schrijft criticus Thom Jurek over hem: ‘His evenhanded brightness owes to the lyrical and chromatic vision of Bill Evans, but he is idiosyncratic enough in his extrapolations of post-bop buoyancy to be ebullient as a leader and also to be a consummate rhythm section member.’ Naast zijn podiumwerk is Marc van Roon actief als conservatoriumdocent. Ook geeft hij van 1993 tot 2009 workshops voor het bedrijfsleven met zijn creative consultancy Art in Rhythm.

Op zijn tiende begint Marc van Roon met klassieke pianolessen. Zijn interesse voor jazz en improvisatie is dan al gewekt door zijn vader, Wouter van Roon, die zelf professioneel jazzpianist is en bij Paul Acket werkt. Op zijn zestiende meldt hij zich bij het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij zowel klassiek als jazz studeert. Zijn band met de klassieke muziek blijft, en is zowel te horen in zijn toucher als in zijn voorliefde voor klassieke composities als uitgangspunt voor improvisatie. Hij studeert in 1991 af en besluit naar Amerika te gaan om les te nemen bij Barry Harris, Kenny Werner en Richie Beirach.

Terug in Nederland begint Marc van Roon zijn eigen trio, met bassist Tony Overwater en drummer Wim Kegel. Met deze formatie maakt hij zijn plaatdebuut: We Won’t Forget, een CD die deel uitmaakt van de box Art In Jazz. Hierin wordt jong talent, zoals trompettist Eric Vloeimans, saxofonist Yuri Honing en pianist Michiel Borstlap, de gelegenheid geboden om te debuteren.

Als opvolger van pianist Karel Boehlee wordt Van Roon lid van het European Jazz Trio (met bassist Frans van der Hoeven en drummer Roy Dackus), dat de grenzen tussen jazz, pop en klassieke muziek probeert te slechten. Het repertoire herbergt zowel nummers van de Beatles en de Rolling Stones als thema's van klassieke componisten zoals Mozart, Chopin en Brahms. De groep komt onderdak bij het Japanse label M&I, en maakt er een groot aantal CD’s, soms met gasten zoals saxofonist Charlie Mariano, trompettist Art Farmer en gitarist Jesse van Ruller. De Japanse interesse komt ook tot uiting in de jaarlijkse tournees waarbij de groep grote zalen bespeelt. Het European Jazz Trio ontvangt voor drie van zijn CD’s de Swing Journal Gold Disc, de belangrijkste Japanse platenonderscheiding.

Vanuit zijn interesse in spiritualiteit en meditatie begint Marc van Roon de creative consultancy Art in Rhythm, waarmee hij muziekworkshops geeft om ontwikkelingsprocessen in bedrijven te helpen vormgeven. Percussionist Joshua Samson is hierin zijn muzikale en zakelijke partner.

Met de Zwitsers-Nederlandse zangeres Susanne Abbuehl maakt Van Roon de CD I Am Rose. Ook de vocalisten Fay Claassen (With A Song In My Heart) en Jess Abrams (Growing Up) laten zich door hem begeleiden.

Om zijn eigen muziek de ruimte te geven, begint Marc van Roon zijn eigen CD-label, Apple OnThe Moon. De eerste uitgave is een duo-CD met Joshua Samson. Ook met de Amerikaanse saxofonist Dave Liebman (met wie hij eerder de CD Falling Stones opnam) maakt hij een album.

Het Groningse Prins Claus Conservatorium stelt Van Roon aan als pianodocent op de jazzafdeling.

De kindervoorstelling Kikker Swingt, gebaseerd op het boek van Max Velthuijs, is een project van bassist Tony Overwater. In het kwintet rond de auteur (die het verhaal zelf voordraagt) is Marc van Roon de pianist.

De Duits-Utrechtse fluitist Mark Alban Lotz verwelkomt Marc van Roon in zijn groep Lotz of Music. De pianist is te horen op twee CD’s van de band: Pum’kin Diaries (2003) en Shango’s Dance (2004). Een andere bandleider die van zijn diensten gebruik maakt, is rietblazer Michael Moore. Om naast zijn werk als improvisator ook ‘echte’ jazz te blijven spelen, formeert Moore een kwintet dat debuteert met de CD Osiris (2006). Vijf jaar later verschijnt de opvolger, Rotterdam.

Saxofoniste Tineke Postma vraagt Marc van Roon als pianist in haar nieuwe kwartet. Een jaar later is hij te horen op haar CD A Journey That Matters, gevolgd door The Dawn Of Light (2011). Het laatste album levert de groep een Edison op.

Voor zijn CD The Ballad Album kiest trompettist en bugelspeler Angelo Verploegen voor de finesse van pianist Marc van Roon.