Donemus Webwinkel — Schippers, Wim T.

Veelzijdig en controversieel beeldend kunstenaar, radio-, televisie- en theatermaker, tekstdichter en componist. Met zijn vooruitstrevende, verwarrende en onvoorspelbare visie heeft Wim T. Schippers op diverse terreinen als beeldende kunst, televisie, radio, theater en muziek zeer veel teweeg gebracht.

Willem Theodoor Schippers wordt op 1 juli 1942 geboren in Groningen. Hij brengt zijn jeugd door in Bussum, waar hij ook de HBS volgt. Daarna studeert Wim Schippers in Amsterdam aan de grafische afdeling van het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, de latere Rietveld Academie. Er ontstaat een rel als Schippers een aantal studie-opdrachten aan het Stedelijk Museum in Amsterdam verkoopt en hij verlaat voortijdig het Instituut. Samen met studiegenoten Ger van Elk en Bob Wesdorp richt Schippers, die zich uit balorigheid en naar analogie van de naam Willem O'Duys nu Wim T. Schippers laat noemen, zich op het maken van a-dynamische kunst. De A-dynamische Groep, die zich laat inspireren door het werk van Marcel Duchamp en andere Dadaïsten, propageert 'verzakelijking van de kunst, theoretische en praktische slapte, waarachtige oninteressantie, saaiheid en verwarring.' Om deze ideeën gestalte te geven richt het drietal begin jaren zestig een aantal stichtingen op, waaronder de Nak Pro Nak Foundation (om a-dynamische boeken uit te geven) en de J. De Bil Foundation. Ook publiceren Van Elk, Wesdorp en Schippers enkele a-dynamische manifesten, onder andere in Vrij Nederland. Het gedachtengoed van de A-dynamische Groep blijkt voor een groot gedeelte overeen te komen met de ideeën van de uit Litouwen afkomstige George Maciunas, oprichter van de internationale kunststroming Fluxus. Deze beweging, waarbij verschillende kunstvormen als muziek, beeldende kunst, poëzie en film worden gecombineerd, wil de door beroepskunstenaars in stand gehouden vercommercialiseerde cultuur zuiveren. Letterlijk betekent Fluxus dan ook: buitensporige ontlasting, zuivering of getij. Maciunas bombardeert de diverse stichtingen van Schippers en companen tot hoofdkwartier van Europa en in het kader van Fluxus organiseert de A-dynamische Groep diverse festivals, happenings, manifestaties en tentoonstellingen in Amsterdamse galeries als Fodor en Amstel 47. Als Van Elk zijn heil in Amerika zoekt en Wesdorp zich terugtrekt, zet Schippers zijn Fluxus-activiteiten met Willem de Ridder, die hij in galerie Fodor had ontmoet, voort. Het duo richt nieuwe stichtingen op, waaronder Afsrinmor (Association For Scientific Research In New Methods Of Recreation), het Institute For Advanced Studies en de SEO (Society for Exhibition Organizing), en organiseert vele tentoonstellingen, manifestaties en happenings. Hiervan is de Manifestatie Aan Het Strand Te Petten in 1963, waarbij Schippers onder het toeziend oog van de pers een flesje limonade leeggiet in de zee, het meest bekend geworden. Ook een geurententoonstelling en een Negatieve Bijdrage (een kuil die de toegang tot een museum in zekere mate hindert) zijn opmerkelijk. In 1964 besluiten Schippers en De Ridder een punt achter de Fluxus-activiteiten te zetten. Als afscheid organiseert het tweetal een laatste Flux Festival, waarna Willem de Ridder 'uit de kunst' stapt en samen met Peter J. Muller Hitweek, 'Nederlands eerste en enige weekblad voor tiener en twen', opricht. Wim T. Schippers stort zich op beeldende kunst. De Fluxus-gedachte zal echter nooit uit zijn werk verdwijnen.

Het werk van Schippers na zijn Fluxus-periode haakt aan bij dat van bekende Pop Art-kunstenaars als Andy Warhol en Roy Liechtenstein. Verguisd en geroemd is Schippers' bijdrage in 1965 aan Sculptuur In Amsterdam in het Vondelpark, waarvoor hij The Chair ontwerpt, een metershoog felpaars geschilderd gevaarte.

Wim T. Schippers treedt toe tot het in 1965 door Willem de Ridder, die kennelijk toch niet helemaal uit de kunst is verdwenen, en Wim van der Linden opgerichte Dodgers Syndicate voor de productie en distributie van kunstzinnige films. Het drietal maakt een serie Sad Movies, waarvan het filmpje Tulips bekroond wordt met de eerste prijs op het International 16 mm Festival van Evian. Vermeldenswaardig is ook het filmpje Bon Appetit, dat zich afspeelt in een restaurant waar de ballen gehakt door de lucht vliegen, een toupetje in de soep valt en iemand van het toilet terugkeert met een gedeeltelijk om zijn been gewikkelde sliert toiletpapier. Dit soort scènes zal in Schippers' latere televisiewerk herhaaldelijk terugkeren.

De VPRO trekt dichter/journalist Hans Verhagen aan om een nieuw televisieprogramma voor jongeren te maken. Verhagen roept de hulp in van Wim van der Linden en Wim T. Schippers. Gied Jaspars wordt toegevoegd als studioregisseur en zo ontstaat Hoepla. Popmuziek vormt een belangrijk onderdeel van het programma. In de eerste Hoepla-aflevering, die wordt uitgezonden op 28 juli, komen onder meer Pete Townshend van The Who, Eric Clapton van Cream en Arthur Brown opdraven. Het model Phil Bloom paradeert ongekleed door het decor, waardoor Hoepla het eerste programma op de Nederlandse televisie is waarin bloot te zien is. Dit leidt tot vele geschokte reacties. De tweede aflevering wordt daarom pas een paar maanden later, op 9 oktober, uitgezonden. Hierin vertelt Bloom vanachter een krant dat ze, om aan alle kritiek tegemoet te komen, niet meer bloot op televisie zal verschijnen. Als ze de krant laat zakken blijkt echter dat ze opnieuw poedelnaakt is. Een stortvloed aan publiciteit barst los, veel leden zeggen hun lidmaatschap op de VPRO op en zelfs in de Tweede Kamer worden er vragen over gesteld. Zonder medeweten van de makers schrapt de VPRO een aantal onderdelen uit de derde aflevering van 23 november. De verbolgen programmamakers besluiten daarom een eigen omroep te beginnen. Ze krijgen assistentie van Willem de Ridder en Phil Bloom en in december richt het illustere gezelschap de omroepvereniging Eldorado op.

De omroep in spé dient 10.000 leden binnen te halen om zendtijd te verkrijgen. In de tussentijd wordt daarom nog een vierde Hoepla in elkaar gezet, maar uit angst voor wederom een hausse aan negatieve publiciteit zendt de VPRO deze aflevering niet uit. Ondanks veel publiciteit haalt men de magische grens van 10.000 leden niet en Eldorado sterft een stille dood.

Wim T. Schippers krijgt een herkansing bij de VPRO en mag een nieuw programma maken. Als hij een advertentie plaatst voor 'honderden lekkere meisjes', ziet de VPRO de bui alweer hangen, zodat het niet doorgaat. Schippers richt zich daarom op zijn beeldende kunst-activiteiten. Onder meer creëert hij zijn fameuze Pindakaasvloer.

Wim T. Schippers levert bijdragen aan verschillende nationale en internationale exposities.

In diverse musea hangt werk van Wim T. Schippers. Daarnaast presenteert hij in Amsterdam in de open lucht zijn Projekt Rembrandtsplein, bestaande uit 25 identieke klokken en 24 wegwijzers met verzonnen woorden als Bonder, Bugpeh, Knetten, Driehelb, Darkanivap en AvPlu. Maar 1971 zal voor Schippers voornamelijk in het teken staan van televisie. Naar aanleiding van de Hoepla-perikelen zijn alle dominees definitief uit de VPRO-leiding gestoten, waardoor binnen de van oorsprong protestantse omroep een andere wind is gaan waaien. Ruud van Hemert haalt Wim T. Schippers, Wim van der Linden en Gied Jaspars weer binnen en het kwartet bedenkt een nieuwe serie, de Fred Haché Show. Schippers is verantwoordelijk voor de decors en de teksten. Hij creëert ook de personages Fred Haché en Barend Servet. Haché is een wat botte presentator, gespeeld door de Haagse moppentapper Harry Touw, die zijn gasten regelmatig onderbreekt met de uitroep 'Prima de Luxe!'. IJf Blokker vertolkt de rol van Servet, Hachés in kanariegeel gestoken wat warrige assistent die met grote regelmaat een 'peu nerveu' raakt. De eerste aflevering gaat op 30 december de lucht in.

Er volgen nog vier afleveringen van de Fred Haché Show, op 27 januari, 24 februari, 23 maart en 18 mei. In de shows passeren diverse bekende Nederlanders waaronder Ted de Braak, Willy Alberti, Tonny Eyk, Ko van Dijk, Koot & Bie en Simon Vinkenoog. Een half jaar later, op 23 november, krijgt de serie een vervolg in Barend Is Weer Bezig. Nu is niet langer Fred Haché de centrale figuur, maar Barend Servet. In deze aflevering doet de onhandige Servet zijn best als reporter, maar uiteraard bakt hij er niet veel van. Hij wordt voor de voeten gelopen door de dames RiMiCo, een wat tuttig trio dat converseert als Kwik, Kwek en Kwak. Ook het personage Sjefke van Oekel, waaraan de komiek Dolf Brouwers gestalte geeft, maakt na een eerdere voorzichtige verschijning in een van de Fred Haché Shows zijn opwachting in het programma. Schippers tekent opnieuw voor de decors en de teksten en Clous van Mechelen voorziet het programma van muziek. De tweede aflevering van Barend Is Weer Bezig, waarin een lookalike van Koningin Juliana spruitjes schoonmaakt, veroorzaakt grote opschudding. Schippers, die inmiddels wel gewend is geraakt aan uiteenlopende reacties en er zich zelfs door lijkt te voeden, trekt zich hier echter niets van aan.

Op 25 januari en 29 maart volgen nieuwe afleveringen van Barend Is Weer Bezig. Eind van het jaar ontstaat opnieuw commotie, ditmaal naar aanleiding van de kerstshow Waar Heb Dat Nou Voor Nodig van 27 december. Hierin beeldt een halfblote bejaarde man het Kindeke Jezus uit en geeft een volgevreten en straalbezopen Sjef van Oekel (Sjefke is nu volwassen geworden) zijn visie op de kerstgedachte met het lied Vette Jus. Na afloop van het programma staat de telefoon van de VPRO roodgloeiend, maar vooral onder de jeugd vinden de shows rond Fred Haché en Barend Servet grote aanhang. Er is vraag naar de liedjes uit de shows en Schippers richt zijn eigen Darkanivap-label op, vernoemd naar een van de 'verkeersborden' die hij in 1971 bij zijn klokken op het Rembrandtplein had gebruikt. De Fred Haché Show uit 1972 levert de door Clous van Mechelen en Jacques Plafond alias Wim T. Schippers geschreven single Prima De Luxe, vertolkt door Fred Haché & Barend Servet, op. Daarna verschijnen op Darkanivap de elpees Waar Moet Dat Heen en Waar Heb Dat Nou Voor Nodig. Diverse liedjes van deze twee platen komen ook uit op single en worden hits, zoals Waar Moet Dat Heen en Pollens, Wat Een Heisa van Barend Servet en Waar Heb Dat Nou Voor Nodig en Juliana, Onze Vorstin van Sjef van Oekel.

Wim T. Schippers geeft Sjef van Oekel, zijn meest populaire creatie, een eigen show: Van Oekels Discohoek. In dit popprogramma mogen artiesten hun eigen single playbacken. Regelmatig onderbreekt presentator Van Oekel de optredens, donderen de decorstukken om of valt de stroom uit. Na afloop van het optreden kunnen de artiesten afrekenen bij de aan een wrakkig tafeltje gezeten boekhouder Ir. Evert van der Pik. Aanvankelijk ergert de platenindustrie zich groen en geel, maar de popmuzikanten zelf hebben er geen problemen mee en de kijkcijfers zijn hoog. Het legt Van Oekel geen windeieren; de lezers van het maandblad Muziek Express roepen hem zelfs uit tot meest populaire televisiepersoonlijkheid van 1974. De Discohoek is niet alleen op televisie te zien. Ook trekken Dolf Brouwers en IJf Blokker als Sjef van Oekel en Barend Servet het land in om live-optredens in de vorm van een soort drive-in show te verzorgen.

Sjef van Oekel, Barend Servet en Ir. Evert van der Pik trekken langs de Nederlandse podia. Ook op televisie blijft Van Oekels Discohoek hoge kijkcijfers scoren en diverse singles beklimmen de hitparade. Tevens verschijnt de live-elpee Van Oekel (Live) At Paradiso Enz.

De triomftocht van Servet, Van Oekel en Van der Pik duurt voort. Weer nieuwe singles zien het levenslicht, waaronder En Van Je A, B, C van Barend Servet, De Potpera van Sjef van Oekel en Hallekidee van Ir. Evert van der Pik. Intussen heeft Wim T. Schippers een nieuw medium gevonden voor zijn Sjef van Oekel-creatie. Samen met tekenaar Theo van den Boogaard maakt Schippers een reeks strips rond Van Oekel. Nieuwe Revu publiceert wekelijks een aflevering. Inmiddels heeft Wim T. Schippers zijn creatieve uitspattingen naar nog andere terreinen uitgebreid. Al in 1974 maakte hij samen met Mischa Mengelberg een cyclus modern theater, getiteld Bugpeh Expé (de titel verwijst wederom naar de klokken op het Rembrandtplein in 1971). Ook verzorgde hij in de loop van de jaren diverse optredens met de Instant Composers Pool, een groep experimentele muzikanten en acteurs. En op televisiegebied beperkt hij zich niet tot Haché, Servet en Van Oekel, maar schrijft en regisseert Schippers diverse televisiespelen, waaronder Stemmen (1972), Martha (1974), Volk En Vaderliefde (1976) en De Ondergang Van De Onan met o.a. Rijk de Gooyer (1976). Op 11 november 1976 zendt de VPRO het televisiespel Grote Genade uit als dramatische afsluiting van een serie amusementprogramma's rond Sjef van Oekel.

Al vanaf 1973 leverde Schippers bijdragen aan diverse radioprogramma's, maar in 1977 is hij als Kees Hinderplaag een vast onderdeel van het radioprogramma Nova Zembla.

Voor de VPRO-televisie maakt Schippers de langlopende televisieserie Het Is Weer Zo Laat, waarin Sjef van Oekel in de rol van nachtclubeigenaar Waldo van Dungen de nachtclub Waldolala exploiteert, terwijl zijn vrouw Gé Braadslee dit maar met lede ogen aanziet. Daarnaast houdt Schippers zich meer en meer bezig met theater. Onder meer presenteert hij onder pseudoniem de theatershow An Evening With Jacques Plafond.

Aan het VPRO-radioprogramma De Suite levert Wim T. Schippers wekelijks een bijdrage in de vorm van de schreeuwerige puber Harko Wind. Op 19 juli wordt zelfs een hele aflevering verzorgd door 'de familie van Harko Wind'. De reeks zal doorlopen tot in 1980. Op het televisiefront houdt Schippers zich rustig. Hij maakt een theaterversie van de televisieshow van 1978 met Waldo van Dungen en met medewerking van de Instant Composers Pool presenteert hij de voorstelling Tafelhoofdpijn. Verder besteedt Schippers weer tijd aan beeldende kunst. In opdracht van het Ministerie van Economische Zaken maakt hij het ENERG-monument in het kader van een grootscheepse energiebesparingscampagne en voor de TH Twente in Enschede ontwerpt hij Het Torentje Van Drienerlo, een kerktoren die in de vijver van de campus zakt. Alleen de spits is nog te zien. Uitgeverij De Bezige Bij bundelt een aantal van Schippers' scenario's van theater- en televisieshows in het boek Het Drama Van Wim T. Schippers.

De strips rond Sjef van Oekel, die in 1976 en 1977 in wekelijkse afleveringen in Nieuwe Revu werden gepubliceerd, worden gebundeld in het album Sjef Van Oekel In De Bocht. Er verschijnen ook edities in Frankrijk (Léon van Oukel, later: Léon-La-Terreur), Duitsland (Julius Patzenhofer), Denemarken en Spanje. Het succes van het stripalbum blaast Van Oekels carrière nieuw leven in en er wordt een gloednieuwe elpee uitgebracht, Van Oekel En De Verloren Zaak. Ook maakt Schippers voor platenmaatschappij CBS een eigen elpee: Hark!, met als ondertitel Wim T. Schippers Presents Jacques Plafond And His Plafonnières. Als toneelschrijver krijgt Schippers erkenning als hij wordt gevraagd het openingsstuk voor het prestigieuze Holland Festival te schrijven en regisseren. Bovendien componeert hij de bijbehorende muziek (een mix van pop, jazz en koormuziek). Het stuk, dat de spottende titel Elly, Of Het Beroemde Stuk meekrijgt, gaat op 1 juni in première en wordt rechtstreeks op televisie uitgezonden.

Al vanaf pakweg halverwege de jaren zeventig werken Wim T. Schippers, Paul Haenen en Clous van Mechelen aan het kinderprogramma Sesamstraat mee. Respectievelijk voorzien Haenen en Schippers de poppen Bert en Ernie van hun karakteristieke stemgeluid, terwijl Van Mechelen de bijbehorende muziek componeert. Vanaf 1981 verschijnen de eerste elpees en cassettes met liedjes en sketches, veelal geschreven door het trio zelf. In latere jaren worden de Sesamstraat-liedjes ook op cd uitgebracht. Voor volwassenen maakt Schippers een nieuw programma voor de VPRO-televisie: De Lachende Scheerkwast. De 12-delige serie, waarvan de eerste aflevering op 6 september wordt uitgezonden, zal doorlopen tot in 1982.

Samen met Theo van den Boogaard maakt Schippers een tweede Van Oekel-stripalbum, Sjef Van Oekel Draaft Door. Opnieuw verschijnt er een Van Oekel-singletje, Kwi, Kwa, Kwonika. Zoals inmiddels gebruikelijk schrijft Schippers hiervan de tekst en Van Mechelen de muziek. De organisatie van het Holland Festival vraagt Schippers opnieuw een bijdrage te leveren. Het wordt Duizend Gordijnen (oorspronkelijke titel: Is Er Nog Een Naam?), een muziektheaterstuk met medewerking van de Instant Composers Pool. Verder levert Schippers een bijdrage aan een project van de Peter Stuyvesant Foundation. Hij laat een ingedeukte en vervolgens opgespoten auto als taxi door Parijs rijden. Onder de naam Jacques Plafond schrijft Schippers samen met Clous van Mechelen de single Verliefd dat wordt uitgevoerd door Ingrid Gortebroek.

Schippers schrijft het toneelstuk Evengoed Nog Een Hele Zit voor Toneelgroep Centrum. Daarnaast verschijnt een nieuw stripalbum: Sjef Van Oekel Zoekt Het Hogerop. Eigenlijk is dit het derde Van Oekel-album, maar het album met de avonturen die Van Oekel in Nieuwe Revu beleefde, wordt niet meegeteld in de reeks. Hierdoor is ... Zoekt Het Hogerop het tweede deel in de Sjef van Oekel-stripreeks.

Het stripalbum van 1983 is opnieuw succesvol en in het kielzog daarvan verschijnen het album Voor En Na, een overzicht van alle hits van deze door Dolf Brouwers vertolkte Schippers-creatie, en een nieuwe single Hola De Pianola. Voor de VPRO-televisie maakt Schippers de 6-delige serie Op Zoek Naar Yolanda. Jacques Plafond en Jan Vos (respectievelijk de alter ego's van Wim T. Schippers en Clous van Mechelen) schrijven er de liedjes bij. Deze worden, samen met de liedjes uit De Lachende Scheerkwast, bijeengebracht op de elpee Verder Gaat Alles Goed. Voor Toneelgroep Centrum schrijft Schippers de toneelstukken Waar Gaat Het Over! en Kutzwagers, maar bovenal is 1984 het jaar waarin de eerste aflevering van Ronflonflon Avec Jacques Plafond wordt uitgezonden. Dit wekelijkse radioprogramma, bedacht en gepresenteerd door Jacques Plafond, gaat op 10 oktober voor het eerst de lucht in en zal pas in 1991 beëindigd worden. Ronflonflon is een soort rommelig hoorspel met vaste personages en min of meer vaste onderdelen. Clous van Mechelen componeert vele liedjes en jingles en heeft als Jan Vos een eigen rubriek, waarin hij 'nuttige tips en wenken' geeft. Daarnaast wordt het programma bevolkt door voordrachtskunstenares Wilhelmina Kuttje Jr., radiochef A.J. Broekema en diens assistent Romanov, het zangeresje Jacqueline van Benthem, zangeres Etna Vesuvia, omroepster Anneke Rol en Jaap Knasterhuis. Enkele bekende onderdelen zijn: 'Wie zullen we nu weer eens bellen', 'Van het boekenfront' en 'De kloteplaat'. Opnieuw presteert Schippers het om zeer veel mensen tegen zich in het harnas te jagen, maar bij jongeren is Ronflonflon vanaf het begin een eclatant succes en de uitdrukking joe, een verbastering van jij en u, wordt zelfs tijdelijk in het dagelijkse taalgebruik opgenomen.

Samen met tekenaar Theo van den Boogaard brengt Schippers het album Sjef Van Oekel Raakt Op Drift, deel 3 van de serie, uit. Verder schrijft hij voor toneelgroep DRAM het toneelstuk Sans Rancune.

In een serie van tien afleveringen is Wim T. Schippers op de VPRO-televisie in het woensdagmiddagprogramma Plafond Over De Vloer te zien. Hij schrijft toneelstukken voor diverse groepen, maar het meest spraakmakend is Going To The Dogs, dat hij op 19 en 20 september presenteert als een toneelstuk in vier bedrijven. Hierin laat hij in plaats van acteurs een aantal herdershonden op het podium van de Amsterdamse Stadsschouwburg rondlopen! Het publiek kan het verloop van het drama volgen via de in het programmaboekje bijgeleverde teksten. De toneelvoorstelling is ook te zien op televisie en wordt daarna op video uitgebracht. Voor de zoveelste keer vallen Schippers zowel hoon als lof ten deel, iets daartussen lijkt niet mogelijk.

Sjef Van Oekel Bijt Van Zich Af, deel 4 in de stripreeks, ziet het levenslicht.

Wim T. Schippers schrijft Tataboulou, 'een muziektheatrale podium-act' voor Jan Vos en Edna Vesuvia. Voor de televisie schrijft en regisseert Schippers het televisiespel De Bruine Jurk. Ook heeft Schippers zijn liefde voor de beeldende kunst niet verloren. Al in 1985 kreeg hij van de Gemeente Amsterdam de opdracht de Trouwzaal van het Stadhuis aan te kleden. Schippers richt de zaal, die in 1988 dan eindelijk wordt opgeleverd, op geheel eigen wijze in met een draaiend plateau met trouwtafel en pilaren, aan de wanden gemonteerd 'zwevend' meubilair, waaronder een bank en een schemerlamp. Voor de bezoekers is er een grote verscheidenheid aan stoelen in een ratjetoe van vormen, kleuren en stijlen. De trouwzaal zou oorspronkelijk vernoemd worden naar oud-burgemeester Van Hall, maar als de nabestaanden protesteren na aanschouwing van de zojuist ingerichte ruimte, wordt de ruimte met de naam Burgemeester d'Aillyzaal gedoopt.

In vier delen geeft uitgeverij De Bezige Bij een bloemlezing van teksten uit het populaire radioprogramma Ronflonflon uit. De boekjes zijn getiteld: Gevoelige Plekjes Van Wilhelmina Kuttje, Dialogen Met Jacques Plafond (deel 1), Wel, En Ook, Het Grote Jaap Knasterhuis Filmwoordenboek (2), Kuttje Compleet, Gedichten Van Wilhelmina Kuttje Uitgelegd Aan Jacques Plafond (3) en De Grote Hoop, Tips En Wenken Van Jan Vos Uitgelegd Aan Jacques Plafond (4). Op 24 december brengt de VPRO de eerste aflevering van de door Schippers geschreven soapserie We Zijn Weer Thuis op het scherm. In de serie speelt Schippers zelf de rol van Simon Raaspit.

Bij de VPRO verschijnt de cd Geen Touw, een selectie uit ruim vijf jaar Ronflonflon-songs. Opnieuw voltooien Schippers en Van den Boogaard een stripalbum, Sjef Van Oekel Breekt Door. Ook schrijft Schippers de tekst voor het theaterprogramma Vos En Vesuvia In Volle Vaart.

In de stripverhalen komt Sjef van Oekel meer dan eens in pornografische en gewelddadige taferelen terecht. Dolf Brouwers is het niet eens met de manier waarop Schippers en Van den Boogaard hem in de strips afbeelden en ook zint het hem niet dat hij niet in de opbrengsten van de succesvolle albums deelt. Schippers is echter van mening dat het Van Oekel-personage uit zijn brein is ontsproten en dat Brouwers daar slechts een vertolker van is. Brouwers daagt Schippers en Van den Boogaard voor de rechter, maar voordat een vonnis wordt geveld, schikt het drietal de zaak in der minne.

Nu de lucht tussen Schippers en Brouwers weer is geklaard, wordt de cd Hola Hallo van Sjef van Oekel uitgebracht. Tevens verschijnt dit jaar de cd Schippers In Plafondvaart.

Wim T. Schippers neemt de LIRA Prijs voor Nederlands televisiedrama in ontvangst.

Opnieuw valt Schippers in de prijzen. Hij krijgt een Ere-Zilveren Nipkowschijf voor zijn gehele tv-oeuvre en de David Roëll-prijs voor beeldende kunst. In het NRC Handelsblad publiceert Schippers het Hollands Dagboek en samen met Theo van den Boogaard completeert hij deel 6 van de stripserie rond Sjef van Oekel, Sjef Van Oekel Slaat Terug. Op televisie wordt de laatste aflevering van de in 1989 gestarte soap We Zijn Weer Thuis uitgezonden.

Op nieuwjaarsdag presenteert Wim T. Schippers voor de VPRO-televisie de Nationale Wetenschaps Quiz. In het voorjaar onderneemt Schippers met Orkater een tournee met het door hem geschreven 'muziektoneelstuk' Relapsus, waarin hij zelf ook meespeelt. Op 5 mei formeert Wim T. Schippers met The Bob Color een gelegenheidsformatie, waarmee hij eigen liedjes speelt. 's Middags speelt de groep tijdens het Bevrijdingsfestival in Wageningen en 's avonds wordt een concert op De Dam in Amsterdam gegeven.

Op 1 januari presenteert Wim T. Schippers de Nationale Wetenschaps Quiz om dit aan het eind van het jaar, op 29 december, voor de derde achtereenvolgende keer te herhalen.

De VPRO herhaalt Ronflonflon op Radio 1 (vrijdagnacht tussen 01.00 en 02.00 uur). In het Centraal Museum in Utrecht richt gastconservator Harry Ruhé een overzichtstentoonstelling in, getiteld Het Beste Van Wim T. Schippers. Deze expositie is van 1 maart tot en met 27 april te zien. Tevens schrijft Ruhé het gelijknamige boek, verkrijgbaar aan de kassa van het museum en bij de boekhandels van De Slegte. Vanaf augustus zal Schippers, als opvolger van Peter van Ingen en cabaretier Freek de Jonge, voor de VPRO-televisie het programma Zomergasten presenteren en rond de jaarwisseling van 1997 en 1998 zal hij weer te zien zijn in de Nationale Wetenschaps Quiz. Momenteel voltooit Schippers met Theo van den Boogaard de synopsis voor een avondvullende Engelstalige tekenfilm met Van Oekel in de hoofdrol. Verder heeft Schippers een televisiebewerking van zijn toneelstuk Relapsus uit 1995 in voorbereiding. Op 24 september overlijdt Dolf Brouwers (alias Sjef van Oekel) op 85-jarige leeftijd. Op 27 november wordt in het Overijsselse Olst door Willy Dobbe en Wim T. Schippers het Willy Dobbeplantsoen geopend. Dit plantsoen was een vast decorstuk in de tv-programma's van Schippers

Zangeres Neel van der Elst treedt op met de gelegenheidsformatie Etna Vesuvia & The Flames. Etna Vesuvia is een van de vele creaties van Wim T. Schippers die te horen was in zijn radioprogramma Ronflonflon.

Clous van Mechelen (Jan Vos) speelt in Het Nieuwe Trio.

4 Februari presenteert Wim T. Schippers 20 weken lang bij de VPRO op Nederland 3 de talkshow Flogiston, een 'programma dat zich beweegt op het snijvlak van wetenschap, cultuur en amusement'. Schippers begint een campagne voor de sloop van de Nederlandse Bank op het Frederiksplein in Amsterdam. Het bankgebouw moet wat hem betreft plaats maken voor de herbouw van het in 1929 afgebrande Paleis van Volksvlijt.

Op 24 september krijgt Wim T. Schippers de Van Looy-prijs 2005 uitgereikt. De prijs wordt eens in de vijf jaar uitgereikt aan een Nederlandstalig dubbeltalent: een kunstenaar die zowel schrijft als beeldend werk maakt.

Vanaf 30 augustus treedt Schippers een semester lang op als Leonardo-hoogleraar, een wisselleerstoel van de Faculteit Communicatie en Cultuur van de Universiteit Tilburg. Hij verzorgt het college 'Wetenschap is geen kunst maar wel cultuur'.

13 oktober gaat in de Schouwburg te Leiden Schippers' toneelstuk Wuivend Graan in première. Het stuk begint als een lezing van de geleerde Henrik van Woerdekom (Titus Muizelaar) en ontaardt in een openbare familieruzie waarbij de grenzen tussen toneel en werkelijkheid vervagen. De regie is in handen van Titus Tiel Groenestege. Vanaf november verschijnt het televisiewerk van Wim T. Schippers op dvd, te beginnen met de Fred Haché Show (2 dvd's) en We Zijn Weer Thuis (8 dvd's met alle 47 afleveringen).

De Rotterdamse organisatie WORM brengt in oktober op vinyl een remake uit van de LP Hark! die Schippers in 1980 op CBS uitbracht onder de naam Jacques Plafond & His Plafonnieres. De compilatie bevat bijdragen van o.a. zea, Harry Merry, Coolhaven, Bertin, Raaskalbomfukkerz, Yoshimi en Dennis de Bel. Schippers ontwerpt het decor voor de komische theatervoorstelling Ammehoela van Dick van den Toorn en Ton Kas.