Donemus Webwinkel — Wilmink, Willem

Willem Wilmink is een beroemd dichter en tekstschrijver. Hij wordt vooral bekend door zijn bijdrage aan populaire kinderprogramma's en liedteksten voor onder meer Herman van Veen, Joost Prinsen en Adèle Bloemendaal. Hoewel hij met zijn eigen band smartlappen zingt, wordt Wilmink niet bekend als uitvoerend artiest. Maar iedereen weet wel een deuntje van hem mee te neuriën. Hij schrijft tal van kinderboeken en dichtbundels en wint diverse prijzen.Willem Wilmink overlijdt op 2 augustus 2003.

Willem Wilmink wordt geboren op 25 oktober 1936 in Enschede. Hij groeit op in een socialistisch milieu. Zijn vader werkt in de textielhandel.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog moet hij Enschede een tijd verlaten vanwege zijn grote angst voor bombardementen. Deze fase in zijn leven laat hem nooit meer los. Hij verwerkt deze nare ervaring later in diverse gedichten en liedjes.

Na het gymnasium verhuist hij in 1954 naar Amsterdam om Nederlands te studeren. Daarnaast studeert hij ook geschiedenis. Tijdens zijn studententijd publiceert hij zijn eerste gedichten en schrijft hij teksten voor de cabaretgroep La Pie Qui Chante.

Hij studeert in 1961 af en wordt docent moderne letterkunde aan het Instituut voor Neerlandistiek van de Universiteit van Amsterdam. Hoewel hij dit tot 1978 zou blijven doen, verklaart hij later dat hij zich erg ongelukkig voelde in deze periode. Op feestavonden van zijn vakgroep treedt hij op met een trekharmonica en zingt hij smartlappen.

Vanaf 1965 publiceert Wilmink regelmatig in het literaire tijdschrift Tirade. Hij schrijft gedichten, essays, liedjes en proza. In 1966 debuteert hij met de bundel Brief Van Een Verkademeisje.

In 1968 brengt Herman van Veen zijn eerste plaat uit en Wilmink schrijft enkele teksten voor de kleinkunstenaar. Hij zal later veel meer teksten voor Van Veen schrijven. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig werkt hij mee aan zeven platen van Van Veen.

Samen met Hans Dorrestijn, Karel Eijkman, Ries Moonen, Fetze Pijlman en Jan Riem vormt hij het schrijvercollectief dat werkt voor succesvolle tv-programma's als De Stratenmakeropzeeshow, J.J. De Bom en later ook voor Kinderen voor Kinderen, Het Klokhuis en De Film van Ome Willem (met Edwin Rutten). De tekst van laatstgenoemde kinderserie, Deze Vuist Op Deze Vuist, is van Willem Wilmink.

Op haar album Een Fraai Stuk Burengerucht zingt Wieteke van Dort uitsluitend nummers van Willem Wilmink.

In 1976 ontvangt hij de Louis Davids Prijs voor De Oude School. Het bekende liedje schrijft hij voor de cabaretgroep Don Quishocking.

Acteur en zanger Joost Prinsen brengt in 1977 het album Liedjes Van De Koude Grond uit. Willem Wilmink schrijft voor de plaat onder meer het beroemde liedje Frekie, dat gaat overeen mongooltje.

Wilmink is vanaf 1978 geen fulltime docent meer en stort zich volledig op het schrijven. Hij vestigt zich in Capelle aan den IJssel. Vanaf 1979 geeft hij nog wel een dag in de week les aan de Kleinkunstacademie in Amsterdam.

In 1983 ontvangt hij een Zilveren Griffel.

In 1984 scoort Herman van Veen een hit met Hilversum 3, een tekst van Willem Wilmink. Hij ontvangt de onderscheiding Vlag en Wimpel voor Koen, Maak Je Mijn Schoen? : Willem Wilmink's Schriftelijke Cursus Dichten.

In 1985 wint hij de Nienke van Hichtumprijs en een jaar later wint hij de Gouden Griffel.

Wilmink staat twee seizoenen in het theater met het programma Eindpunt Van De Trein.

De schrijver promoveert in 1988 aan de Katholieke Universiteit Brabant met een proefschrift over de poëzie van Hendrik de Vries. Wederom wint Wilmink een prijs: de Theo Thijssen Prijs voor zijn hele oeuvre.

Hij woont jaren in Zeist, maar verhuist begin jaren negentig weer naar Enschede en gaat wonen in de Javastraat. De straat waar hij zijn jeugd doorbracht. In de jaren negentig treedt hij regelmatig op met zijn begeleidingsband Quasimodo te beginnen met het programma Achterlangs dat ook op cd verschijnt. Voor de gezelligheid zingt hij smartlappen op feestavonden.

In 1994 wint hij de Zilveren Griffel en een jaar later neemt hij de Cultuurprijs voor de provincie Overijssel in ontvangst.

Samen met Karel Bosman en Frank Deiman staat Willem Wilmink op de planken met 't Kon Slechter.

In 1993 schrijft Wilmink samen met componist Frank Deiman de musical Pathmosprinses. De musical wordt pas voor het eerst opgevoerd op 8 januari 1999 in Theater Concordia te Enschede.

Na de vuurwerkramp in Enschede schrijft Wilmink het gedicht Enschede Huilt. Na een paar herseninfarcten leidt hij een teruggetrokken leven. Hij treedt niet meer op en laat zich steeds minder op straat zien. In het Concordia Theater in Enschede wordt de productie Wie Weet Waar Willem Wilmink Woont opgevoerd. Een stuk van Evert de Vries en Frank Deiman gebaseerd op liedjes en gedichten van Wilmink.

In 2001 komt het verzamelalbum Vic van der Reijt's Top-100 Nederlandstalige singles uit. Willem Wilmink komt als tekstschrijver drie keer in de lijst voor: Adieu Café van Herman van Veen (12), Arm Den Haag van Wieteke van Dort (32) en Textielstad van Joost Prinsen op nummer 45.

De schrijver overlijdt op 66-jarige leeftijd na een lang ziektebed op 2 augustus 2003. Volgens zijn bevriende cabaretier Herman Finkers sterft hij in zijn geboortestad op de door hemzelf gekozen wijze met een glas Belgisch bier, luisterend naar zijn favoriete muziek. In hetzelfde jaar van zijn overlijden verschijnt er een verzamelalbum van Joost Prinsen. Enkele nummers zijn van de hand van Wilmink.

In 2004 verschijnt er een cd van de tv-serie Het Klokhuis. Verschillende teksten zijn van Willem Wilmink.

In april presenteert het Amsterdams Kleinkunst Festival een muzikaal eerbetoon aan de tekstdichter onder de titel Willem Wilmink...Goochelaar. Geregisseerd door Evert de Vries en op piano begeleid door Alberto Klein Goldewijk gaan vier jonge theatermakers op zoek naar Wilmink.

In oktober wordt voor het eerst in Enschede de tweejaarlijkse Willem Wilminkprijs uitgereikt voor het beste kinderlied. De prijs bestaat uit een beeldje een geldbedrag van 5000 Euro, te verdelen tussen tekstschrijver en componist.