componist
Dutch ‘avant pop’ composer JacobTV started as a rock musician and studied composition and electronic music; he won the Composition Prize of the Netherlands in 1980. He became a full ...
gerelateerde werken
24 capriccio's voor viool solo
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Viool
Bezetting:
vl
Il ritorno d'Orfeo : violoncello solo, arpa, archi, 1977 / Jochem Slothouwer
Genre:
Orkest
Subgenre:
Cello en orkest
Bezetting:
hp str vc-solo
Soar : Concerto for violoncello and orchestra Nº 1 / Douglas Knehans
Genre:
Orkest
Subgenre:
Cello en orkest
Bezetting:
vc-solo 2fl(picc) 2ob 2cl 2fg 2h tpt trb-b tb timp perc hp str
Genre:
Orkest
Subgenre:
Cello en orkest
Bezetting:
acc str vc-solo
compositie
Rainbow concerto : for cello and orchestra, 2002 / Jacob ter Veldhuis
Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 21 februari 2003 - De Doelen, Rotterdam - Marien van Staalen, Rotterdams Philharmonisch Orkest, o.l.v. Alexander Lazarev] Tijdens het werken aan mijn Rainbow Concerto moest ik dikwijls denken aan een horizon, een onbereikbaar 'ginder' dat nooit dichterbij komt. Er klonk een onbestemd verlangen naar 'elders' uit het langzame eerste deel. Was dit wellicht het onbereikbare paradijs? Sinds ik in 2000 samen met Jaap Drupsteen het video oratorium Paradiso schreef, ben ik in de ban van paradijselijke voorstellingen. Paradiso is een zoektocht naar hemelse schoonheid, naar harmonie, genot en extase, vrij naar Dante. Een fantastische wereld van eeuwige gelukzaligheid, waarin het lijden en de dood niet bestaan. In zekere zin hangen er paradijselijke roze wolken boven dit celloconcert. Heen en weer pendelende secundes verklanken de 'eeuwigheid', en is er een totale afwezigheid van dissonanten. Het werk is opgebouwd uit twee delen: een hemels adagio, dat vloeiend overgaat in een
aards allegro. Mijn credo als componist is heel eenvoudig: ik wil muziek schrijven waar ik zelf graag naar luister. En daarin is voor de hedendaagse dissonant - dat overbekende visitekaartje van het modernisme - nauwelijks nog plaats: zij is voor mij een tot op de draad versleten expressiemiddel geworden. De diatonische toonladder, waarvan ik me bedien, associeer ik met de zevenkleurige regenboog: ieder van de zeven tonen heeft voor mij een heel eigen klankkleur. Ik worstel vaak met het begrip melodie: is een nog onbestaande melodie mogelijk? Soms concentreer ik me op een enkele toon en tracht ik daar melodische wendingen aan te ontlokken. Uit enkele tonen ontstaan zo muzikale 'bogen', contouren als van een regenboog. In 1979 schreef ik al eens een orkestwerk met de titel Rainbow variations. De regenboog intrigeert me blijkbaar. Net als muziek is zij vluchtig, en eigenlijk een illusie. Maar dit vraagstuk laat ik graag aan de filosofen. - JACOB TER VELDHUIS