componist
Jan Welmers werd geboren op 6 juli 1937 te Zuidlaren.
Opleiding
Hij studeerde orgel aan het Gronings conservatorium bij Wim van Beek en aan het Utrechts conservatorium bij Cor Kee. Daarna studeerde ...
gerelateerde werken
Licht en donker IV : voor sopraan, mezzo-sopraan, bariton, gemengd koor en orgel, 1999 / Jan Welmers
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor en orgel
Bezetting:
sopr sopr-m bar / bar GK4 org
Serenata : per complesso da camera, in due tempi, op. 21, (1968) / Ton de Kruyf
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
Bezetting:
fl cl hp 2vl vla vc
Condena polifonica I : pour ensemble instrumental héterogène et guitare, 1985 / Bob Wander
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
Bezetting:
fl(fl-a) cl-b 2perc tablas g vla
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
Bezetting:
cl acc vl 2vla cb
compositie
Running : for violin and organ, 2002 / Jan Welmers
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 7 september 2003). Zoals de titel al aangeeft is het verloop van deze muziek snel en onrustig. De onregelmatige bewegingspatronen van zowel viool als orgel jagen het stuk door de tijd. Al spoedig dient zich een eerste korte dans aan. Na deze episode vervolgen de snelle patronen hun ingeslagen weg tot het plotselinge verschijnen van flarden van oude hymnen; een simultaan verloop van een Requiem, Dies Irae en Kyrie Eleison. Hierna volgt een ontspannen pentatonisch figuurtje dat allengs van karakter verandert door te dienen als plukbas. Het bovenstaande komt op gezette tijden terug; de dans, maar dan met genoemde plukbas, de pentatonische figuur en een onbestemde melodie daartussen geklemd en later toegevoegd aan de oude hymnen. Het geheel loopt echter vast en wordt stuurloos. De snelle figuren vervolgen dan hun weg en monden uit in een improvisatorisch klinkend, energiek proces, waarbij het voorafgaand materiaal zijn plaats opeist. Een decrescendo volgt en de beweging
stolt. Een zoet klinkend koraal manifesteert zich, maar ook hier een "fade-out". Het stuk eindigt met een korte opleving van snelle figuren, waarbij de orgelpartij naar boven verdwijnt en die van de viool naar beneden; zo vormen zij een kruis. - JAN WELMERS