gerelateerde werken
Strange Duck : for string quartet / Maarten van Norden
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Strijkkwartet (2 violen, altviool, cello)
Bezetting:
2vl vla vc
Symphonische klankfiguren : (Symphonie nr. 12), (1964) / Henk Badings
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
pic 3fl 2ob eh 3cl cl-b 2fg cfg 4h 3trp 3trb tb timp 3perc cel hp pf str
Passages : vier stukken voor orkest = four mouvements for orchestra, 1998 / Roel van Oosten
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
3333 4331 timp 2perc pf hp str
La lucerna del mondo : for symphony orchestra, 1996/revision 2005 / Jacob ter Veldhuis
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
3fl 3ob 3cl 3fg 4h 3trp 2trb trb-b tb 4timp 3perc pf str
compositie
Epitaaf : (2008) / Maarten van Norden
Overige auteurs:
Norden, Maarten van
(Componist)
Toelichting:
[Première: 31 januari 2009 - Concertgebouw, Amsterdam - Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Otto Tausk (ZaterdagMatinee)] - Epitaaf is een eerbetoon aan Stravinsky en aan het twaalftoonssysteem. Stravinsky wist in zijn latere werk deze techniek vruchtbaar te verbinden met zijn muzikale intuïtie. Zelf heb ik een vergelijkbare ontwikkeling doorgemaakt. Ik ben begonnen in de free jazz, als saxofonist en componist. Daarin liet ik me leiden door intuïtie en impulsiviteit. Gaandeweg kreeg ik behoefte aan structuur, die ik uiteindelijk vond in de 'pitch class sets', een harmonieleer voor posttonale muziek. Pas toen merkte ik dat zowel intuïtie als regels in de muziek onontbeerlijk zijn. Stravinsky zei ooit: "Sinds ik de twaalftoonstechniek hanteer, voel ik me vrijer in het componeren dan ooit tevoren." Die uitspraak fascineerde me, omdat seriële muziek door velen als rigide wordt beschouwd. Bovendien kende ik Stravinsky vooral als iemand die vanuit het hart volksmuziek en klassieke muziek verbond. In zijn twaalftoonswerken wist hij door een vrij gebruik van de regels zijn toontaal te behouden. In Epitaaf heb ik enkele verborgen schatten uit zijn graf opgediept. Uitgaand van de Chords of Death uit zijn laatste werk Requiem Canticles (1966) verplaats ik me met mijn eigen idioom in zijn geest. Onder meer in zijn gebruik van de rotatietechniek, die een scala aan mogelijkheden biedt om een magische samenhang tussen akkoorden te creëren. Maar ook in de symbolische waarde die hij aan de noten toekende, zoals de f voor de dood. Misschien staat Epitaaf helemaal in het teken van de dood, die voor mij onlosmakelijk verbonden is met de schoonheid van muziek. - Maarten van Norden