gerelateerde werken

Cadenzas to piano concertos by W.A. Mozart : for solo piano, 1946-'47 / Hans Henkemans

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Piano
Bezetting: pf

Poème : pour harpe et petit orchestre, opus 96, 1993 / Marius Flothuis

Genre: Orkest
Subgenre: Harp en orkest
Bezetting: 1000 sax-a 0000 perc str hp-solo

David and Saul : for harp and chamber orchestra, 1998 / Jan Rokus van Roosendael

Genre: Orkest
Subgenre: Harp en orkest
Bezetting: 1221 2200 str(vl vla vc) hp-solo

Concerto : pour harpe et orchestre, 1986 / Luctor Ponse

Genre: Orkest
Subgenre: Harp en orkest
Bezetting: 3333 4240 timp 5perc str hp-solo

compositie

Concert voor harp en orkest : 1955 / Hans Henkemans

Overige auteurs:
Henkemans, Hans (Componist)
Bevat:
Fantasia
Tema con variazioni
Finale
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 18-12-1956 - Rotterdam - Phia Berghout, Concertgebouworkest o.l.v. Eduard van Beinum). Het Concert voor harp en orkest heeft ondanks zijn uiterlijk van een abstract, concertant opus, facetten, die een zekere gelijkenis vertonen met eigenschappen die men doorgaans aantreft bij een symfonisch gedicht. De terugkeer van de Fantasia aan het einde van de Finale, bijvoorbeeld, geeft de compositie het uiterlijk van een 'Rahmenerzählung', suggereert een dramatische ontwikkeling in het licht van de retrospectie (dit wordt nog bevorderd door de sterk verhoogde muzikale spanning welke aan genoemde herhaling voorafgaat). Bovendien gaan de drie delen waaruit het werk bestaat zonder onderbreking in elkaar over en bestaat er een innige verwantschap tussen de thema's van het eerste deel en die van de finale. Dit geeft de indruk dat aan deze compositie één enkele muzikale gedachte ten grondslag ligt, een gedachte die echter, door de sterk wisselende emotionaliteit van het werk, zich in
velerlei gedaanten voordoet. Deze observaties - met inbegrip van de ontdekking dat de thematiek van de finale rechtstreeks afstamt van die van de Fantasia - werden echter pas na de voltooiing van het werk gemaakt. Van een vooropgezette bedoeling was dus geen sprake, laat staan van een 'programma' dat deze muziek tot basis zou dienen. Ondanks de sterke tegenstellingen waaraan dit concert rijk is, is de muzikale opzet betrekkelijk eenvoudig. Het eerste deel, Fantasia, is opgebouwd uit twee, elkaar afwisselende hoofdgegevens; een derde, bijkomstig gegeven fungeert tweemaal als overgangszin. Het Tema con variazioni vertoont in zichzelf een duidelijk dramatische opzet, maar in de totaliteit van het gehele werk is het toch min of meer als een intermezzo te beschouwen; slechts in de slotmaten van het concert komt een kort fragment van het thema (in de eerste violen) terug. De finale tenslotte vertoont analytisch gezien een gecomprimeerde hoofdvorm, maar de abstract muzikale hoedanigheden
schijnen bij de sterk verhoogde spanningen een bijkomstigheid. De gegevens uit de Fantasia hebben vooral in ritmisch opzicht sterke veranderingen ondergaan en leiden, kort voor de terugkeer naar het begin, tot het hoogtepunt van het werk. - HANS HENKEMANS