componist
Jan Vriend is van meet af aan een muzikale alles-eter die een uitgesproken modernistische benadering combineert met een open oor en oog voor het belang en de noden van een ...
gerelateerde werken
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Andere combinaties van strijkers en toetsinstrument
Bezetting:
pf vl vla vc cb
Symphony : for 21 players, (1984 - rev. 1986) / Henri Delnooz
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
2222 sax-a 2210 perc pf 2vl vla vc cb
Fläka : 1983, revised version 1985 / Klas Torstensson
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
0020 sax 1110 2perc(pf) 2vl vla vc cb
Brave cactus hits the road : for ensemble / Giel Vleggaar, 2003
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
fl 3sax h 3trp 2trb trb-b pf cb
compositie
Hallelujah II : ouverture à la Nouvelle Alliance, (Ilya Prigogine), for large ensemble, 1987/88 / Jan Vriend
Toelichting:
Program note (Dutch): Met Hallelujah II los ik gedeeltelijk een belofte in die ik mij stelde in 1965/'67 met een werk getiteld Transformation I - On the way to Hallelujah. Het loopt parallel met Hallelujah I voor groot symfonieorkest en solo bas-/contrabasklarinet.
Mijn ouders hebben mij groot gebracht met een positieve kijk op het leven. Ik heb altijd het gevoel gehad dat het onder meer de taak van de componist was om eerder de positieve aspecten van het leven te benadrukken dan te zwelgen in negatieve klaagzangen. Dat is niet gemakkelijk als berichten over de stand van zaken in de wereld en de wijzen waarop mensen zich blijkbaar willen misdragen voer geven aan de angst voor de toekomst van de mensheid en zijn natuurlijk milieu. Afgezien van de miljoenen mensen die in de wereld van vandaag nodeloos lijden, wat voor ellende staat onze kinderen nog te wachten? Terwijl de leiders van de wereld proberen ons te doen geloven dat redding in hun goede handen is als wij maar blijven dansen naar hun monotone pijpen die de weg vrij maken voor gelegitimeerde misdaad, voel ik mij als kunstenaar eerder geneigd om te schreeuwen tegen barbarij dan om te zingen over de schoonheid van het leven, voor zover er nog is.
Toch meende ik dat het aan het leven van mijn ouders verschuldigd was om eerder een bloem te openen dan een manifest. Een bloem die ik overigens zelf gekweekt heb in de aarde die ik zelf ben. Het zal ongetwijfeld de tekortkomingen vertonen van de bodem waaruit het zijn sappen opzoog, maar het zal hopelijk ook de positieve en onverwoestbare energie vertonen die ik in mij draag van de eerste momenten van de schepping waar wij allemaal een manifestatie van zijn.
Het is een poging om "hallelujah" te zingen terwijl je tegen de stroom van de Niagara watervallen opzwemt. Händels compositie, waaruit ik hier en daar wat citeer, geeft toevallig die sfeer van elementaire vervoering weer die ik onderging in mijn jeugd; een jeugd doorgebracht in de natuurlijke vreugde van een liefderijk gezin, onder wolken van een wereld die ik toen nog niet kende. - JAN VRIEND