gerelateerde werken

Fingers : for tenor saxophone and piano, 1991 / piano score by Srdjan Dedic (1992), Geert van Keulen

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon en toetsinstrument; Saxofoon en orkest
Bezetting: sax-t pf

Petite symphonie : for violin and piano / Jan van Dijk

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2230 1200 str

Symphony Nº 10 (Unfinished) : Chronological Transcriptions of the Sketches, Short Scores and Orchestral Drafts / Gustav Mahler; Frans Bouwman, editor

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest

Tamerlan suite : for large orchestra, 1997 / Klaas ten Holt

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2243 4441 cel 8perc cymb 2hp str (min. 12.10.8.6.4.)

compositie

Sonatas : orchestra / Geert van Keulen

Overige auteurs:
Keulen, Geert van (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 1977 - Nationaal Jeugd Orkest o.l.v. Geert van Keulen] - Toen in 1977 het Nationaal Jeugd Orkest, de leerschool voor veel toekomstige musici, zijn 20-jarig jubileum zou gaan vieren, werd mij, als ex-NJO-er, gevraagd een werk voor groot orkest te schrijven. Voor mij was het niet nodig een 'historisch compromis' te sluiten, om een stuk voor symfonieorkest te kunnen schrijven. Wellicht door mijn achtergrond als uitvoerend musicus heb ik het orkest altijd als een zeer geschikt muzikaal apparaat beschouwd om mijn muzikale bedoelingen uit te drukken. In Sonatas - men denke vooral niet aan de klassieke sonate, maar aan de letterlijke betekenis 'klinken' - heb ik het orkestrale koloriet zo veelzijdig mogelijk geprobeerd te belichten. Behalve van de blazerssoli - soms individueel, maar meestal groepsgewijs - heb ik ook veelvuldig gebruik gemaakt van solo strijkers. Het slagwerk speelt weliswaar een belangrijke rol, maar is verlost van het eindeloze quasi-solistische geplok-plok,
waar zoveel partituren van de afgelopen jaren mee opgevuld waren. In tegenstelling tot het in principe polyfone karakter van de dodekafonie en de daaruit voortkomende componeertechnieken gaat het in Sonatas over harmonie, samenklank. Aangezien het aantal mogelijkheden tot samenklank zó groot is dat zij binnen één compositie onmogelijk alle gebruikt kunnen worden, is het nodig een keuze te maken. Mijn keuze komt kort gezegd op het volgende neer: uit combinaties van alle soorten tertsen en kwarten worden drie-, vier-, vijf- en zevenstemmige harmonieën gevormd, die de ruggengraat van Sonatas vormen. Melodie, eenstemmigheid, is hier geen horizontale reeks, maar uitgedunde harmonie. Als tweede element wil ik nog het gebruik van boventooncomplexen noemen, die ik hier als ingedikte eenstemmigheid gebruik. Gevolg is het veelvuldig optreden van parallelharmoniek, zoals die ook bijvoorbeeld voorkomt in middeleeuwse, impressionistische en sommige vormen van jazzmuziek. - GEERT VAN KEULEN