gerelateerde werken
A Goliard Song : for soprano and violin / Xander Hunfeld
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Zangstem en instrument(en)
Bezetting:
sopr vl
Sonatina no. 33 : per pianoforte / Jan van Dijk
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Piano
Bezetting:
pf
Nuit d'été : voor piano vierhandig, 1957 / Louis Andriessen
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Piano 4 handen
Bezetting:
pf4h
Trio : voor fluit, viool en piano / gecomponeerd door Jan Masséus
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Blaas en strijk en toetsinstrument(en)
Bezetting:
fl vl pf
compositie
A piano praxis : for duet, trio and piano solo, 1988/revision 2005 / Xander Hunfeld
Overige auteurs:
Hunfeld, Xander
(Componist)
Bevat:
Progress and ending
Memoria
Reverberation
Toelichting:
Program note (Dutch): Mijn dochters Eveline en Merel wilden graag iets van mij spelen op een uitvoering van de Muziekschool Amstelveen en op een huisconcert dat in het kader van privaatlessen werd gegeven. Ik schreef voor hen twee studies in de taal van de eigentijdse muziek. Van deze concerten leerde ik dat er in het onderwijs belangstelling bestaat voor muziek van nu. Ik besloot daarom beide studies met andere werken te bundelen. Van het deel Course uit mijn orkestwerk Phenomena maakte ik de vierhandige pianotranscriptie ... progress and Ending ... In het orkeststuk worden de gang en afloop binnen een verloop gesymboliseerd door de delen Kinetic en Entropy. De pianotrranscriptie is hier een interpretatie van. In het trio Memoria wordt het eigentijdse klankidioom geïnduceerd tot de modus van het 'Seikiloslied'. Het citaat van dit Griekse drinklied uit vermoedelijk de eerste eeuw v. Chr., waarmee de compositie besluit, wil niet meer afsteken tegen het aanvankelijk ingezette idioom. In Reverberation
tenslotte, pas ik voor het eerst harmonische combinatoriek toe. Drie harmonieën die gezamenlijk de 'Grundreihe' van Schönberg vormen, ontvouwen in hun bepaalde opeenvolging een dodecafonisch veld waarin tonale suggesties worden gewekt. De harmonische combinatoriek doorbreekt een 'causaal' luisterpatroon. Tonale aspecten zijn daar opeens, onnodig, maar niet onmogelijk. Harmonie is dan contingent. Er wordt ook nog op een andere manier tonale suggestie gewekt. Drie rustpunten vormen een nagalm waarin de grondtonen de tot klinken gebrachte boventoonclusters opzuigen. Het zijn rustpunten in beweging. De benadrukking van de grondtoon berust hier natuurlijk niet op tonaliteit, maar op de massa van de snaar die voor lagere tonen een langere trillingstijd heeft dan voor hogere. Maar de suggestie is gewekt. - XANDER HULFELD