gerelateerde werken

Die Wolken : ein Zyklus auf Texte aus der "Naturwissenschaft" von J.W. Goethe, für Mezzosopran, Bratsche oder Violoncell und Klavier, 1979 / Peter Visser

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en instrument(en)
Bezetting: medium pf vla/vc

Lied van Melinda : sopraan en clavecimbel (of piano, of harp), 1968 / [tekst: Joris Diels], Jurriaan Andriessen

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en instrument(en); Zangstem en piano
Bezetting: sopr cemb/pf/hp

Trois chansons : pour baryton et piano, 1980, [texte de] André Chenier, La mort d'Hercule, III, opus 71-b / Hendrik de Regt

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: bar pf

Vier liederen / Ignace Lilien

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: high/medium pf

compositie

Galgenlieder : bariton, piano en slagwerk ad libitum, 1978 / tekst: Christian Morgenstern, muziek: Peter Visser

Overige auteurs:
Morgenstern, Christian (Tekstdichter/librettist)
Visser, Peter (Componist)
Bevat:
Galgenbruders Lied
Der Schaukelstuhl
Der Nachtschelm und das Siebenschwein
Fisches Nachtgesang
Wer denn?
K.M. 21
Der Seufzer
Der Werwolf
Toelichting:
Program note (Dutch): De originele programma's en non-conformistische muzikale instelling van het duo Joe Raphael en Ariane Karres brachten mij op het idee een cyclus liederen te componeren waarbij de bariton en de pianist nu eens niet braaf hun eigen instrument zouden gebruiken, maar van tijd tot tijd ook eenvoudige slaginstrumenten hanteren. Dit vergt uiteraard van de musici snel reageren en veel souplesse. De gekke teksten van Morgenstern (1871-1914), wellicht de eerste echte nonsens-dichter, leken mij voor deze opzet bijzonder geschikt. Evenals de eerder voor deze musici geschreven Paul van Ostaijen-liederen, is het een doorgecomponeerde cyclus met sterk thematische verwantschap tussen de liederen onderling. Ook de vleugel wordt van tijd tot tijd op een ongewone manier bespeeld, namelijk doordat de pianist of zanger met de hand of zelfs met een lineaal de snaren aantokkelt. Hoewel het nonsens-element sterk overheerst, heb ik toch ook getracht de andere zijde van Morgensterns poëzie te belichten.
Verborgen in de gedichten staan namelijk een paar verzen, die plotseling een zeer ernstige ondertoon hebben. Eén daarvan, Wer denn?, nam ik als centrum van deze cyclus; de muziek grijpt hier terug op een bijna Mahleriaans idioom. Verder wemelt het van welbewuste muzikale citaten. Om ze te ontdekken heeft men beslist geen insiders nodig; men zou aan een uitvoering een muzikale quiz voor het publiek kunnen koppelen... - PETER VISSER