gerelateerde werken
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor en orkest
Bezetting:
sopr sopr-m ten bar GK4 2fl fl(pic) 2ob ob(eh) 3cl 3fg fg(cfg) 4h 3trp 4trb 5perc steelband 2hp str
phos-phorus : for 12 voices and fixed electronics / Peter Kerkelov
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor
Bezetting:
GK tape
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor
Bezetting:
GK4
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor
Bezetting:
GK
compositie
Adem : een lied voor kamerkoor, op. 32, 1984 / Peter Schat
Overige auteurs:
Schotman, Johan W.
(Tekstdichter/librettist)
Schat, Peter
(Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 20 december 1985 - Oud-Katholieke Kerk Den Haag - Nederlands Kamerkoor).
Geschreven in het tweede, zevende en achtste uur van de Toonklok
Hoe oud is de liefde? Zo oud als het wiel, of nog ouder? In ieder geval zo oud als het Gilgamesj-epos. Of zo oud als het 3300 jaar oude gedicht uit een Egyptisch koningsgraf, dat ik voor koor heb gezet. Het is een liefdeslied, met een schrijfstift gegrift in het bladgoud onder de voeten van een jonge man, wiens mummi werd aangetroffen in het graf van koningin Teje (uit de 18e dynastie). Een gebed, een zang, een afscheidswoord misschien. Maar als de liefde toen als zo volmaakt zuiver kon worden verwoord, moet zij dan niet reeds lang bestaan hebben op het moment dat deze woorden geschreven werden? En als de liefde het hoogste is tussen de mensen, wat kan er dan eigenlijk nog voor nieuws bedacht worden? Is er dan werkelijk "iets nieuws onder de zon"? En wat te denken van de "Nieuwe Mens", dat centrale concept van iedere nieuwe religie, van iedere nieuwe revolutie? Kent die de liefde dan ineens veel beter? Natuurlijk, onze omstandigheden, onze leefgewoonten, en ook onze spullen, onze
artefacten, zijn totaal anders dan vroeger, god zij dank. En al hadden ook de Egyptenaren goede stembanden en oren, zij zouden niet in staat zijn geweest de complexe chromatische muziek te zingen die wij in de 20e eeuw kunnen verwezenlijken.
Maar is intussen de essentie veranderd?
Kan dat ooit?
Is de liefde dan eeuwig? - PETER SCHAT