gerelateerde werken

Sonate : voor cello en piano / Hans Henkemans

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Cello en toetsinstrument
Bezetting: vc pf

Zes symfonische epigrammen : = (Six symphonic epigrams), for orchestra, 1928 / Willem Pijper

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 3fl fl(pic) 3ob eh 3cl cl-b 3fg cfg 4h 4trp 4trb tb timp 3perc cel str

Heterophonic : for orchestra / Evrim Demirel

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: pic 2fl 2ob eh 2cl cl-b 2fg cfg 4h 3trp 3trb tb timp 3perc 2hp pf str

Ouverture (tot de opera) Le Bandit / [uitwerking partituur en stemmen: Jan Harmsen, eindredactie: Dick van Heuvel], Johannes van Bree

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 2220 timp str

compositie

Douze préludes : deuxième livre, pour orchestre, 1913/1972 / Debussy, Henkemans

Overige auteurs:
Debussy, Claude (Componist)
Henkemans, Hans (Arrangeur)
Bevat:
Brouillards
Canope
Les tierces alternées
Feux d'artifice
Feuilles mortes
La puerta del vino
Les fées sont d'exquises danseuses
Bruyères
"Général Lavine"-eccentric
La terrasse des audiences du clair de lune
Ondine
Hommage à S. Pickwick Esq. P.P.M.P.C.
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 5-7-1971 - Amsterdam - Amsterdams Symphonie Orkest o.l.v. Anton Kersjes). De orkestratie van Debussy's Préludes voor piano is de vrucht van het gedurende meer dan veertig jaar vertolken van deze korte, maar veelzeggende composities. Het kan moeilijk anders dan dat er in zo'n lange tijd een grote vertrouwdheid met het onderwerp ontstaat, die in dit geval leidde tot een orkestrale visie. Dit is overigens bij composities van het muzikale "impressionisme" geenszins iets ongewoons. Ravel heeft een groot percentage van zijn pianowerken herschreven voor orkest, en ook Debussy zocht bij herhaling naar een kleuriger instrumentaal palet, of liet dit een ander doen: Petite suite, Danse, L'isle joyeuse, La boîte à joujoux. Met deze apologie als verantwoording heb ik het gewaagd deze orkestratie te ondernemen. Dat ik hierbij gebruik maakte van het normale Debussy-instrumentarium, zoals wij dat uit zijn oorspronkelijke orkestwerken kennen, lag voor de hand. Een enkele maal heb ik de
omvang van het strijkersensemble iets gereduceerd, ter verkrijging van een subtieler klankgemiddelde. Wanneer men de luidruchtigheid van Général Lavine - eccentric vergelijkt met de tedere zeggingskracht van het daaraan voorafgaande Bruyères, wordt zulk een variërende bezetting van het orkest zo goed als een noodzaak. Het spreekt vanzelf dat ik mij trouw aan Debussy's tekst heb gehouden; transposities naar andere toonsoorten zal men in de partituur niet aantreffen. Op enkele plaatsen was ik min of meer gedwongen de originele tekst aan te vullen met, uiteraard in het harmonische en ritmische stramien passende, uitbreidingen van het "vertikale" klankbeeld. Voorbeelden daarvan vindt men vooral in Brouillards en La terrasse des audiences du clair de lune. Daarbij kan men bij herhaling waarnemen dat zulke aanvullingen feitelijk het gevolg zijn van de onvermijdelijke beperking die inherent is aan een pianowerk voor twee handen. Met dit alles voor ogen heb ik getracht een late hommage te
brengen aan de "musicien français". - HANS HENKEMANS