gerelateerde werken

Canzoni amorose del duecento : per soprano, baritono, pianoforte ed orchestra / Hans Henkemans

Genre: Vocaal
Subgenre: Vocaal ensemble (2-12) en orkest
Bezetting: sopr bar 3333 4000 timp perc hp pf str(18.18.14.10.6.)

Variaties '85 : voor orkest / Jelle Hogenhuis

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 4220 timp 2perc str

Drei Praeludien und Fugen : for orchestra / Julius Röntgen; edited by John Smit

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: picc 2fl 2ob 2cl 2fg 4h 3tpt 3trb tb timp perc triangle hp cel str

Applefonia : for orchestra, 1981 / Ernst Oosterveld

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 4331 timp 2perc str

compositie

Douze préludes : deuxième livre, pour orchestre, 1913/1972 / Debussy, Henkemans

Overige auteurs:
Debussy, Claude (Componist)
Henkemans, Hans (Arrangeur)
Bevat:
Brouillards
Canope
Les tierces alternées
Feux d'artifice
Feuilles mortes
La puerta del vino
Les fées sont d'exquises danseuses
Bruyères
"Général Lavine"-eccentric
La terrasse des audiences du clair de lune
Ondine
Hommage à S. Pickwick Esq. P.P.M.P.C.
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 5-7-1971 - Amsterdam - Amsterdams Symphonie Orkest o.l.v. Anton Kersjes). De orkestratie van Debussy's Préludes voor piano is de vrucht van het gedurende meer dan veertig jaar vertolken van deze korte, maar veelzeggende composities. Het kan moeilijk anders dan dat er in zo'n lange tijd een grote vertrouwdheid met het onderwerp ontstaat, die in dit geval leidde tot een orkestrale visie. Dit is overigens bij composities van het muzikale "impressionisme" geenszins iets ongewoons. Ravel heeft een groot percentage van zijn pianowerken herschreven voor orkest, en ook Debussy zocht bij herhaling naar een kleuriger instrumentaal palet, of liet dit een ander doen: Petite suite, Danse, L'isle joyeuse, La boîte à joujoux. Met deze apologie als verantwoording heb ik het gewaagd deze orkestratie te ondernemen. Dat ik hierbij gebruik maakte van het normale Debussy-instrumentarium, zoals wij dat uit zijn oorspronkelijke orkestwerken kennen, lag voor de hand. Een enkele maal heb ik de
omvang van het strijkersensemble iets gereduceerd, ter verkrijging van een subtieler klankgemiddelde. Wanneer men de luidruchtigheid van Général Lavine - eccentric vergelijkt met de tedere zeggingskracht van het daaraan voorafgaande Bruyères, wordt zulk een variërende bezetting van het orkest zo goed als een noodzaak. Het spreekt vanzelf dat ik mij trouw aan Debussy's tekst heb gehouden; transposities naar andere toonsoorten zal men in de partituur niet aantreffen. Op enkele plaatsen was ik min of meer gedwongen de originele tekst aan te vullen met, uiteraard in het harmonische en ritmische stramien passende, uitbreidingen van het "vertikale" klankbeeld. Voorbeelden daarvan vindt men vooral in Brouillards en La terrasse des audiences du clair de lune. Daarbij kan men bij herhaling waarnemen dat zulke aanvullingen feitelijk het gevolg zijn van de onvermijdelijke beperking die inherent is aan een pianowerk voor twee handen. Met dit alles voor ogen heb ik getracht een late hommage te
brengen aan de "musicien français". - HANS HENKEMANS