gerelateerde werken

Dancing to an Orange Drummer : Version for orchestra / Vanessa Lann

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 3fl 2ob eh 3cl 2fg 4h 2trp 2trb trb-b tb 3perc hp pf str

¿Te acuerdas? Concerto Nº 2 : for flute and orchestra / Michael Fine

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: fl-solo 2fl 2ob 2cl 2fg 2h 2tpt timp str

Suite per flaute solo : e per orchestra di [i.e. da] camera, (1937) / Oscar van Hemel

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: 0111 1000 str fl-solo

Concert : voor piccolo en blaasorkest / Guus Janssen

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: 0.2.12.2 4sax 4442 2barh pic-solo

compositie

Resurrecting Persephone : for flute and chamber orchestra, 1999, revision 2000 / Vanessa Lann

Overige auteurs:
Lann, Vanessa (Componist)
Bevat:
Temple of the mind
Fruit of the body
Play of the spirit
Memory
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 26-11-2000 - De Doelen, Rotterdam - Eleonore Pameijer, fluit met het Radio Kamer Orkest o.l.v. Kenneth Montgomery). Resurrecting Persephone is gebaseerd op het verhaal van de godin Persephone, koningin van de onderwereld, die maar zes maanden per jaar naar de oppervlakte mag. Deze Griekse mythe van een jaarlijks op aarde terugkerende Persephone heeft in de loop der tijden tot allerlei sacrale lenterituelen geleid. Het is ook een metafoor voor de duisternis waar elk mens op gezette tijden doorheen moet op zijn weg naar emotionele groei.
In het eerste deel, Temple of the Mind, zwelt de fluitklank gestaag aan vanuit een zacht gonzen in het lage register om vervolgens via normale tonen die door de andere instrumenten worden weerkaatst, omhoog te klimmen. De vragende, mysterieuze boventonen van het lage register accentueren het fragiele stemmetje van Persephone. In het tweede deel, Fruit of the Body, gebruikt de fluit voornamelijk 'extended techniques', zoals klakken met de tong of alleen de kleppen bespelen. Doordat deze klanken elektronisch versterkt worden, ontstaat een soort 'surround sound'. Paradoxaal genoeg krijg je daardoor juist een intiem, bijna tastbaar contact met wat er in de fluit gebeurt. In het derde deel, Play of the Spirit, klinkt de fluit zonder versterking, met lyrische fragmenten en eindelijk een soort agressie, van herhaalde patronen en individuele noten. Omdat zij hier bovendien naar een hoger register gaat, komt dit als een ware bevrijding: Persephone is op de aarde aanbeland. Voor het begin van
het vierde deel, Memory, speelt de fluit een echte cadens, de enige plaats in het stuk waarin de solist als traditionele vertolker wordt ingezet. Daarna gebruikt de solist boventonen en een geleidelijk lagere toonhoogte om via melodiefragmenten terug te keren naar die andere, innerlijke wereld van waar ze gekomen was. Resurrecting Persephone wijkt af van de gangbare concertvorm, omdat het soms lijkt alsof de solist niet de hoofdrol speelt. Dat is een bewuste keuze: ik ben niet geïnteresseerd in virtuoos vertoon, dat vervolgens fraai georkestreerd door het ensemble wordt teruggekaatst. Mijn compositie gaat over de innerlijke wereld van een mens, die tot uitdrukking komt in de intieme klankmogelijkheden van de fluit. Hoewel de fluit dus niet altijd op de voorgrond treedt en andere instrumenten soms melodieuzer materiaal en prominentere partijen spelen, is zij toch de rode draad die het stuk bij elkaar houdt. - VANESSA LANN