componist

Lann, Vanessa

Vanessa Lann was born on April 6, 1968 in New York. Education: Vanessa Lann has been a composer and pianist since the age of five. She studied composition with Ruth Schonthal ...

gerelateerde werken

24 capriccio's voor viool solo

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool
Bezetting: vl

Toward the edge of night : for flute and chamber orchestra, 1989 / Walter Hekster

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: 0221 1110 4perc hp pf str fl-solo

Fruit of Desire : for flute (piccolo) and symphony orchestra / Chiel Meijering

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: fl/picc-solo 3fl(pic) 3ob(eh) 2cl cl-b 4h 4trp 4trb tb timp perc mar glock vibr pf hp str

Symphonische muziek : voor fluit en orkest, (1947/48) / Guillaume Landré

Genre: Orkest
Subgenre: Fluit en orkest
Bezetting: 2332 3321 timp perc xyl str fl-solo

compositie

Resurrecting Persephone : for flute and chamber orchestra, 1999, revision 2000 / Vanessa Lann

Bevat:
Temple of the mind
Fruit of the body
Play of the spirit
Memory
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 26-11-2000 - De Doelen, Rotterdam - Eleonore Pameijer, fluit met het Radio Kamer Orkest o.l.v. Kenneth Montgomery). Resurrecting Persephone is gebaseerd op het verhaal van de godin Persephone, koningin van de onderwereld, die maar zes maanden per jaar naar de oppervlakte mag. Deze Griekse mythe van een jaarlijks op aarde terugkerende Persephone heeft in de loop der tijden tot allerlei sacrale lenterituelen geleid. Het is ook een metafoor voor de duisternis waar elk mens op gezette tijden doorheen moet op zijn weg naar emotionele groei.
In het eerste deel, Temple of the Mind, zwelt de fluitklank gestaag aan vanuit een zacht gonzen in het lage register om vervolgens via normale tonen die door de andere instrumenten worden weerkaatst, omhoog te klimmen. De vragende, mysterieuze boventonen van het lage register accentueren het fragiele stemmetje van Persephone. In het tweede deel, Fruit of the Body, gebruikt de fluit voornamelijk 'extended techniques', zoals klakken met de tong of alleen de kleppen bespelen. Doordat deze klanken elektronisch versterkt worden, ontstaat een soort 'surround sound'. Paradoxaal genoeg krijg je daardoor juist een intiem, bijna tastbaar contact met wat er in de fluit gebeurt. In het derde deel, Play of the Spirit, klinkt de fluit zonder versterking, met lyrische fragmenten en eindelijk een soort agressie, van herhaalde patronen en individuele noten. Omdat zij hier bovendien naar een hoger register gaat, komt dit als een ware bevrijding: Persephone is op de aarde aanbeland. Voor het begin van
het vierde deel, Memory, speelt de fluit een echte cadens, de enige plaats in het stuk waarin de solist als traditionele vertolker wordt ingezet. Daarna gebruikt de solist boventonen en een geleidelijk lagere toonhoogte om via melodiefragmenten terug te keren naar die andere, innerlijke wereld van waar ze gekomen was. Resurrecting Persephone wijkt af van de gangbare concertvorm, omdat het soms lijkt alsof de solist niet de hoofdrol speelt. Dat is een bewuste keuze: ik ben niet geïnteresseerd in virtuoos vertoon, dat vervolgens fraai georkestreerd door het ensemble wordt teruggekaatst. Mijn compositie gaat over de innerlijke wereld van een mens, die tot uitdrukking komt in de intieme klankmogelijkheden van de fluit. Hoewel de fluit dus niet altijd op de voorgrond treedt en andere instrumenten soms melodieuzer materiaal en prominentere partijen spelen, is zij toch de rode draad die het stuk bij elkaar houdt. - VANESSA LANN