gerelateerde werken

Solemn and Strange Music : for ensemble / Elmer Schönberger

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Gemengd ensemble (2-12 spelers)
Bezetting: fl/picc/fl-a cl h perv hp pf 2vn vla vc db

Invocatie III : for cello and piano / Froukje Verhagen

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: vc pf

Feu Rouge : for violin and piano / Chiel Meijering

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: vln pf

Brilliant Variations and Fantasy on a Chinese Folk Tune : for violin and piano / Man-Ching Yu Donald

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: pf vl

compositie

Schrap : for violin and piano, 2002 / Elmer Schönberger

Overige auteurs:
Schönberger, Elmer (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 16-1-2003 - De Rode Hoed, Amsterdam - Heleen Hulst). Met een bevriende violiste speel ik - daar waar niemand ons horen kan - sinds jaar en dag de sonates van Beethoven, alle tien, steeds opnieuw, maar ook die van Bach, Prokofjev, Debussy, Ravel (hors concours), Copland (onderschat meesterwerk), Fine, Roussel en natuurlijk Stravinsky's veel te moeilijke (voor mij, niet voor haar) Duo concertante. Mijn aldus opgedane intieme kennis van het genre heeft een voordeel en een nadeel. Het voordeel spreekt voor zichzelf. Het nadeel is dat ik me er al te bewust van ben dat elke noot die ik voor deze combinatie van instrumenten bedenk, gedoemd is een voetnoot te zijn. Niets aan te doen. 'Schrap' moest, dus 'Schrap' kwam. Bij het componeren van het stuk heb ik zo min mogelijk rekening proberen te houden met mijn eigen pianistische beperkingen en zo veel mogelijk vertrouwd op de genadeloze trefzekerheid en het feilloos op elkaar afgestemde gevoel voor timing van violiste Heleen
Hulst en pianist Gerard Bouwhuis. De ritmische precisie van het duo wordt vooral in het eerste gedeelte van 'Schrap' op de proef gesteld. Dit Agitato escaleert in een fortissimo-episode waarin linker- en rechterhand van de pianist zich, très à la Beethoven, in de hoogste en laagste toetsen van het instrument vastklauwen, terwijl de viool steeds virtuozer haar eigen vlucht neemt. Mochten dit Poco meno mosso en het daaropvolgende Meno mosso al de illusie van een morceau de concours wekken, dan wordt deze definitief tenietgedaan in de afsluitende coda met zijn morse-achtige signalen in de piano en gestamel in de viool. - ELMER SCHÖNBERGER