gerelateerde werken

Dovemansoren : for tenor solo, three female voices and ensemble, 2002 / Elmer Schönberger

Genre: Vocaal
Subgenre: Gemengd koor en instrumenten
Bezetting: ten VK3 3fl perc hp pf 2vl vla

Sonate VI : per violino e pianoforte, opus 191, 1982 / Herman Mulder

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: vl pf

Sonata : for violin and piano / Géza Frid

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: vl pf

Sonate no. 3 : voor viool en piano / Henk Badings

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool en toetsinstrument
Bezetting: vl pf

compositie

Schrap : for violin and piano, 2002 / Elmer Schönberger

Overige auteurs:
Schönberger, Elmer (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 16-1-2003 - De Rode Hoed, Amsterdam - Heleen Hulst). Met een bevriende violiste speel ik - daar waar niemand ons horen kan - sinds jaar en dag de sonates van Beethoven, alle tien, steeds opnieuw, maar ook die van Bach, Prokofjev, Debussy, Ravel (hors concours), Copland (onderschat meesterwerk), Fine, Roussel en natuurlijk Stravinsky's veel te moeilijke (voor mij, niet voor haar) Duo concertante. Mijn aldus opgedane intieme kennis van het genre heeft een voordeel en een nadeel. Het voordeel spreekt voor zichzelf. Het nadeel is dat ik me er al te bewust van ben dat elke noot die ik voor deze combinatie van instrumenten bedenk, gedoemd is een voetnoot te zijn. Niets aan te doen. 'Schrap' moest, dus 'Schrap' kwam. Bij het componeren van het stuk heb ik zo min mogelijk rekening proberen te houden met mijn eigen pianistische beperkingen en zo veel mogelijk vertrouwd op de genadeloze trefzekerheid en het feilloos op elkaar afgestemde gevoel voor timing van violiste Heleen
Hulst en pianist Gerard Bouwhuis. De ritmische precisie van het duo wordt vooral in het eerste gedeelte van 'Schrap' op de proef gesteld. Dit Agitato escaleert in een fortissimo-episode waarin linker- en rechterhand van de pianist zich, très à la Beethoven, in de hoogste en laagste toetsen van het instrument vastklauwen, terwijl de viool steeds virtuozer haar eigen vlucht neemt. Mochten dit Poco meno mosso en het daaropvolgende Meno mosso al de illusie van een morceau de concours wekken, dan wordt deze definitief tenietgedaan in de afsluitende coda met zijn morse-achtige signalen in de piano en gestamel in de viool. - ELMER SCHÖNBERGER