gerelateerde werken
Boundless (Homage to L.B.) : for string orchestra, harp, keyboards and percussion / Joey Roukens
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
timp 5perc hp synth/cel str
Hartewens-hymne : voor jeugdorkest / Hans P. Keuning
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
4240 0200 timp perc pf str
Fetus' Voyage : for orchestra / Sander Germanus
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
2fl 2ob 2cl 2sax-a fg fg-c 4h 2trp 2trb perc str
Michael and the Dragon : Symphonic poem for orchestra / Christian Blaha
Genre:
Orkest
Subgenre:
Orkest
Bezetting:
2fl(picc) 2ob 2cl 2fg 4h 2tpt 3trb tb 3perc hp str
compositie
Fast movement and Epilogue : for chamber orchestra / Joey Roukens
Overige auteurs:
Roukens, Joey
(Componist)
Toelichting:
‘Fast Movement and Epilogue’ is een stuk over ‘snelheid’ en virtuositeit. We leven in een tijd waarin alles snel lijkt te gaan, alles snel lijkt te veranderen en veel mensen in een constante staat van haast lijken te zijn. Ik heb echter het gevoel dat dit snelle tempo en de hectiek van het hedendaagse leven iets is dat maar zelden wordt weerspiegeld in hedendaagse (klassieke) muziek, waarin echt snelle stukken schaars lijken te zijn. Ook al waren componisten als Scarlatti, Haydn, Mozart, Rossini, Liszt, enzovoort, in vroegere tijden allemaal meesters in het soort snelle en virtuoze muziek dat tegenwoordig nog maar zelden wordt geschreven.
Dus toen ik de opdracht kreeg om een stuk te schrijven voor Tokyo Sinfonietta, besloot ik een zeer virtuoos stuk te schrijven dat tot de snelste muziek behoort die ik ooit heb geschreven. Bijgevolg bleek het duivels moeilijk te spelen. De eerste tien minuten van dit 14 minuten durende stuk zouden moeten klinken als een razendsnelle achtbaanrit, waarbij de muzikanten een hoog energiespel en zeer hoge tempi moeten behouden. De muziek kenmerkt zich door stuwende, syncopische ritmes (die soms duidelijk verwijzen naar bepaalde popgenres), indringende ostinati, momenten van speelsheid, lichtheid, humor en soms een Stravinskiaanse bite. Een contrasterende langzame, stille en dromerige epiloog besluit het stuk en zet de snelle muziek in een iets ander daglicht.