gerelateerde werken
On ne passe pas : pour chant et piano, 1917 / Matthijs Vermeulen
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Zangstem en piano
Bezetting:
high pf
String quartet no. 2 : with electronic equipment / Enrique Raxach
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Strijkkwartet (2 violen, altviool, cello); Elektronica met verschillende instrumenten; Strijkkwartet (2 violen, altviool, cello) met multimedia
Bezetting:
2vl vla vc electronics
... Un vago ricordo... : for string quartet, 1996 / Willem Jeths
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Strijkkwartet (2 violen, altviool, cello)
Bezetting:
2vl vla vc
Bats from hell : for string quartet, 2002 / Chiel Meijering
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Strijkkwartet (2 violen, altviool, cello)
Bezetting:
2vl vla vc
compositie
Quatuor : pour 2 violons, alto et violoncelle, 1961 / Matthijs Vermeulen
Overige auteurs:
Vermeulen, Matthijs
(Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): Opgedragen aan het Amsterdams Strijkkwartet "uit erkentelijkheid voor de jonge geestdrift en de onvervaarde zekerheid, waarmee de spelers het werk tegemoetkwamen en het zich eigen maakten". Het werk heeft drie delen (snel - langzaam - snel), elk voorafgegaan door een korte inleiding, en gaat zonder onderbreking door. De snelle delen staan in 5/8 maat, het eerste met een ritme van 3+2, het laatste van 2+3. Het langzame deel staat in gewone maatsoorten. Alle vier partijen zijn sterk geïndividualiseerd en in hoge graad solistisch. Zij uiten zich in melodische tekeningen die meestal de vorm hebben van een volledige frase, min of meer scherp geprofileerd, overeenkomstig de situatie, maar steeds met persoonlijke inzet van de speler. Het muzikale discours wordt voortdurend hernieuwd zonder zijn onderwerp uit het oog te verliezen. Dit onderwerp, een psychisch gebeuren, laat zich niet met woorden beschrijven. Wel zijn aard, die hier eudemonisch is, goedgezind, actief, positief. En ook zijn
bedoeling, die is de tijd op te schorten en de hoorder te verplaatsen in een passionerende, veilige tovertuin, dicht genoeg bij ieders innerlijke verlangens om ervaren te kunnen worden. De materia prima van dit werk is dezelfde als die ik vroeger gebruikt heb: de gamma van twaalf achtereenvolgende kleine secunden. In schrift kan zij zonder enige voortekening genoteerd worden op een balk van zes lijnen, aanvangend onder de eerste, en met onverschillig welke sleutel. Elke toon op zichzelf is volmaakt ongedetermineerd. Hij krijgt pas zin wanneer hij in verhouding gebracht wordt tot een of meer andere tonen, en aldus het begin legt van een coördinatiesleutel in klank, dat zich volgens inherente regels voortbouwt. Men zou deze gamma pentatonisch kunnen noemen. Zowel haar melodische als harmonische mogelijkheden zijn oneindig talrijk. - MATTHIJS VERMEULEN