componist

Vermeulen, Matthijs

Matthijs Vermeulen componeert zeven symfonieën, kamermuziek en liederen. Voor de uitgave van 'Les oeuvres complètes de J.B. Lully', onder redactie van Henry Prunières, bewerkt hij diens opera 'Cadmus et Hermione'.

gerelateerde werken

On ne passe pas : pour chant et piano, 1917 / Matthijs Vermeulen

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: high pf

Entrance (Version 2015) : for orchestra / Martijn Padding

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2fl 2ob 2cl 2fg 4h 2trp 3trb tb timp 2perc str

Say cheese : variaties voor orkest, 1978 / Jurriaan Andriessen

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 4331 timp 3perc str (community-singing, band ad lib.)

Greensleeves-phantasy : voor (amateur)orkest, koperblazersgroep, blokfluitengroep, akkordeongroep en ad libitum zanggroep, 1980 / Antoon Maessen

Genre: Orkest
Subgenre: Schoolorkest; Orkest; Gemengd koor en orkest
Bezetting: (GK4 ad lib.) 2121 3221 timp perc str 3h 3trp 3trb tb rec(s-a-t) 5acc

compositie

Symphonie no. 6 : Les minutes heureuses, sur la-do-re, en trois mouvements qui se succèdent sans interruption, 1956-1958 / Matthijs Vermeulen

Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 25 november 1959 - Utrechts Stedelijk Orkest o.l.v. Paul Hupperts] - De ondertitel van de Symphonie is de helft van een regel uit Le balcon, een der meest volmaakte gedichten van Baudelaire. Hij luidt in zijn geheel: "Je sais l'art d'évoquer les minutes heureuses". Gedurende de ganse compositie heeft dit vers de kleur van mijn denken bepaald. Het gegeven la, do, re, dat fungeert als grondslag en constructief middelpunt van het architecturale plan, is mij gesuggereerd door een goedgunstige fee. De drie gekozen noten duiden niet enkel drie tonen aan en verscheidene muzikale verhoudingen, maar zij behelzen tevens een toespeling op alles wat in de fysische en metafysische verschijnselen tussen welke wij leven, onze bewondering, verering, adoratie verdient. La, do, re is l'adoré, het aangebedene, de aangebedene in elke gedaante. De muziek van de 6de Symphonie is dus, gelijk mijn vorige symfonieën trouwens, uitsluitend positief gericht. Zij heeft hetzelfde doel dat alle
kunstenaars van alle voorgaande eeuwen zich stelden: het geheime vuur te wekken en aan te wakkeren, 'le feu sacré' (de goddelijke vonk), die in ieder mens aanwezig is, min of meer onder de omstandigheden gevangen zit en naar bevrijding hunkert. Ik ben mij in de loop der jaren langzamerhand bewust geworden dat dit tweevoudig doelen op het positieve en op het sacrale lijnrecht indruist tegen de hoofdstromingen in de kunst van de laatste veertig jaren, maar ik werd mij tevens bewust, dat ik, aldus doelend, een zeer oude traditie voortzet, welke ik mag beschouwen als onsterfelijk. Uit deze gezichtshoek beoordeeld is de muziek der 6de Symphonie het tegendeel van modern. Louter technisch bezien is zij een logisch vervolg op de belangrijkste verworvenheden welke een halve eeuw geleden de grote meesters als erfenis nalieten voor de toekomstige tijden. En het bewijs te leveren dat de koninklijke weg der oude traditie waarop zij welberaden voortgingen, nog tot aan de verste horizonten vruchtbaar
open ligt, is steeds mijn eigenlijke drijfveer geweest. De overdrachtelijke zin welke het gegeven la, do, re had gekregen, bracht mee dat de innerlijke beweging van deze symfonie zich moest ontwikkelen als een gestadige opstijging, die grafisch het eenvoudigst zou kunnen worden aangeduid door het teken crescendo. - MATTHIJS VERMEULEN