gerelateerde werken

Car nos vignes sont en fleurs : pour 12 voix mixtes, 1981 / texte: extraits du Cantique des Cantiques, Ton de Leeuw

Genre: Vocaal
Subgenre: Gemengd koor
Bezetting: 3sopr 3alt 3ten 3bas

Vreemd hier ... : for horn, trumpet / alto saxophone, 2 trombones and strings, 1983, version 1994 / Maurice Horsthuis

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 0000 1120 str / 0000 sax-a 1020 str

Tours de carte : variations symphoniques, pour orchestre, 1987 / Kees Olthuis

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 2200 timp perc str

Entropie : voor orkest / Xander Hunfeld

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2fl fl-a 3ob(eh) 3cl 3fg 4h 3tpt 3trb tb perc str

compositie

Alba : concerto da camera for small orchestra, 1982, r[evised] 1986 / Ton de Leeuw

Overige auteurs:
Leeuw, Ton de (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): Alba, (dageraad) is de titel van dit concerto da camera uit 1982. De muzikale schrijfwijze wordt op veel plaatsen gekenmerkt door een paarsgewijze behandeling van gelijke instrumenten (2 hoorns, 2 violen) of groepen van instrumenten. Dit geeft aanleiding tot het ontstaan van een aantal zogenaamde gymels (tweelingszangen), die door het hele werk heen opduiken. Sommige ervan treden maar één keer op, andere laten zich herhalen, al of niet gevarieerd. De modale structuur van het werk wordt onder meer bepaald door het optreden van twee met elkaar verwante modi, die - afhankelijk van het muzikale verloop - apart of gecombineerd gebruikt worden. Dit muzikale verloop weer wordt beheerst door een tijdstructuur die in opzet het best vergeleken kan worden met die van de Indiase klassieke muziek, maar die als zelfstandig element is geïntegreerd in een hedendaagse vormentaal. Het eerste deel start al onmiddellijk met een groep van drie elkaar opvolgende gymels (2 hoorns - 2 hobo's - 2 hoorns).
Daarna zetten de strijkers in, vanuit de lagere regionen (gymels in 2 contrabassen en 2 altviolen) geleidelijk opklimmend, waarbij de gymels gaandeweg opgaan in het totaal, om tegen het einde weer op te duiken. Het tweede deel is overwegend langzaam en kenmerkt zich door onder andere de opeenvolging van een aantal episodes die onderling contrasteren in beweging en karakter. De laatste van deze episodes sluit zonder onderbreking aan op het begin van het derde deel. De beweging van dit laatste deel is snel en continu. Men zou misschien kunnen denken aan één grote rondedans die alsmaar doorgaat, maar waaruit steeds andere stukjes worden belicht. - TON DE LEEUW