gerelateerde werken

Troost voor Daisy : voor viool solo, 2004 / Guus Janssen

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Viool
Bezetting: vl

Omaggio : voor orkest, 1974 / Jan Felderhof

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 2222 1230 timp str

Perspectives : for symphonic wind orchestra / Maximiliano Amici

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: picc 4fl 2ob eh 7cl cl-b cl-cb 2bsn 2sax-a sax-t 4h 3tpt 3trb 2euph tb timp 3perc pf

Tombelène : for orchestra / Godefroid Devreese

Genre: Orkest
Subgenre: Orkest
Bezetting: 3fl 2ob 2cl 2fg cfg 4h 3tpt 3trb tb timp perc cel hp pf str

compositie

Toonen : voor kamerorkest, 1980 / Guus Janssen

Overige auteurs:
Janssen, Guus (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 19 oktober 1980 - Radio Kamerorkest o.l.v. Ernest Bour (Donaueschingen)] - Het stuk bestaat uit drie delen plus een coda. In het eerste deel wordt vanuit een eenstemmige muziek een polyfonie ontwikkeld die slechts bestaat uit een zeer snelle canonische verwerking van de vier basismotieven van het stuk, hetgeen dus nog geen werkelijke polyfonie is. Het tweede deel bevat onder andere de herhalingen van de start van het stuk op een te laag en een te hoog toerental. Ook breken hier en daar even de vier grondakkoorden behorend bij de basismotieven door. Zij zijn pas vlak voor de coda zeer duidelijk aanwezig in de strijkers en het klokkenspel. In het derde deel wordt allereerst een homofoon ritmisch patroon ontwikkeld (vanuit een pulserende figuur door voortdurende verschuivingen), waarna een slechts ritmische polyfonie ontstaat (want de toonhoogte-beweging stopt op hetzelfde moment) door de ontsporing van het net ontwikkelde ritmische patroon. Ook dit is dus geen volledige
polyfonie. Dan volgt vlak voor de coda een opstapeling van start plus de te snel en te langzaam afgespeelde versies van de start, waardoor de echte polyfonie ontstaat. Hier dient zich dan ook de coda aan, die een werkelijke polyfonie is, maar tegelijkertijd een zeer grote ontsporing van de muziek. De vier 'tonaliteiten' lossen op, de vier basismotieven versmelten tot langere, stijgende maar vooral ook dalende lijnen (die in het stuk nog niet voorkwamen) waardoor zij hun identiteit verliezen. De pulsen (die in deel 1 belangrijk waren) en de ritmische patronen (die in deel 3 belangrijk waren) versmelten ook waardoor zij bijkans onherkenbaar worden, terwijl de muziek in haar totaliteit vastloopt doordat zij teveel krassen blijkt te bevatten. - GUUS JANSSEN