componist
Cees van Zeeland vormt samen met pianist Gerard Bouwhuis Het Pianoduo. Naast deze speelpraktijk componeert hij voor wisselende bezettingen. Niet alleen voor de musici waarmee hij samenwerkt, maar ook voor ...
gerelateerde werken
Lacune : voor blazers, piano en contrabas, 1984 / Cees van Zeeland
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
1020 sax-a(fl) 1330 pf cb
Contra tempus / Louis Andriessen
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
3300 0330 2perc 2pf (2keyboard ad lib.) 4vla
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
fl(pic) ob cl cl-b fg h trp trb perc pf 2vl vla vc cb
Janssen treft Scarlatti : for ensemble / Guus Janssen, 2009
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
fl(pic) 2ob 2cl 2fg 2h trp trb cemb timp perc cb(perc)
compositie
Lacune : voor blazers, piano en contrabas, 1984 / Cees van Zeeland
Toelichting:
De eerste muzikale aanleiding tot het schrijven van dit stuk was de uitvoering van Trans van Stockhausen op het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Eén van de aspecten van dit stuk die mij interesseerden, was het nogal botte gebruik van parallelle akkoorden. Al eerder was ik getroffen door hetzelfde fenomeen bij het luisteren van de LP 'Live in New York' van Frank Zappa. In het stuk 'The Purple Lagoon' komt namelijk een trompetsolo voor die langs elektronische weg verandert in een soort trompetsectie: iedere noot wordt verborgen tot een akkoord. De harmonische informatie bij Trans gaat echter veel sneller dan bij 'The Purple Lagoon'. Daarvoor zijn zeker twee redenen gemakkelijk aan te geven. Stockhausen gebruikt verschillende lagen van de genoemde parallelle akkoorden. Bovendien worden deze gespeeld achter een 'waas' die bestaat uit een gestreken min of meer chromatisch klankveld. Zappa laat daarentegen de trompetsolo klinken boven een eenvoudig orgelpunt. In Lacune wordt tussen deze twee uitersten gewerkt. Er zijn een aantal simpele toevoegingen die bij de twee voorbeelden niet te vinden zijn en uiteindelijk leiden tot het derde muzikale voorbeeld. Zo komt het orgelpunt in dit stuk ook in hogere registers te liggen en soms als interval of akkoord. Daarbij kan gedacht worden aan een fixatie van de klank. Het stuk Intégrales van Varèse geeft daar naar mijn smaak prachtige voorbeelden van. Naast het aanbrengen van deze fixatie heb ik gestreefd naar een sterke contrastwerking in het harmonisch materiaal door de klank uit te dunnen. Dus in tegenstelling tot het toevoegen van een akkoord aan een noot worden er ook noten weggelaten uit een akkoord. Nu kan je alleen over het weglaten van noten spreken als het duidelijk is wat er 'had moeten klinken.' Iemand die een meester is in de beperking tot het uiterst noodzakelijke is Thelonious Monk. Zijn muziek is het vierde voorbeeld geweest voor dit stuk. Er blijft een enorme lacune te bestaan tussen de vier genoemde vier muzieksoorten. Lacune toont materiaal dat kenmerken van deze muzieksoorten heeft, maar het biedt meer... - CEES VAN ZEELAND