componist

Heppener, Robert

Toen Robert Heppener in 2009 stierf, werd hij betreurd als de nestor van de Nederlandse componisten. Zijn muziek was echter niet altijd geliefd. Aan de vernieuwingsdrang van het serialisme liet ...

gerelateerde werken

Een suite voor De Suite : tien composities voor piano (2- en 4- handig), twee piano's [en] viool en piano / van tien componisten

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Piano; Viool en toetsinstrument
Bezetting: pf pf4h 2pf vl and pf

O la la / van Jan Felderhof

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: medium pf

Die alte Kirche / A. Mesritz-v. Velthuysen, [tektst] (uit het Noorsch) Elga Björne

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: alt pf

Berceuse presque nègre : voor zangstem en piano / [tekst] (P. van Ostaijen), Ton de Leeuw

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en piano
Bezetting: medium pf

compositie

Tussen bomen : voor bas-bariton en piano, 1985 / gedichten: Chris J. van Geel, Robert Heppener

Overige auteurs:
Geel, Chr. J. van (tekstdichter/librettist)
Bevat:
Bomen
Meinacht
Bomen
Gekapt perceel
Eikje
Dor blad op weg
Een ster
Aanbreken van de lente bij aanbrekende dag
Interludium
Uitzicht
Toelichting:
Program note (Dutch): De negen gedichten zijn genomen uit de bundels 'Uit de hoge boom geschreven' en 'Het Zinrijk' van de in 1974 gestorven dichter Chris J. van Geel. Inhoudelijk loopt er door deze cyclus een lijn vanaf het begin, waar de voor de mens ontoegankelijke wereld van de boom het onderwerp is, naar het einde toe, waar de mens in zijn relatie tot de natuur centraal staat. De muzikale eenheid wordt enerzijds gerealiseerd door de koppeling van sommige liederen door middel van attacca's (zoals bij de eerste twee, beide Bomen genoemd); anderzijds zijn er bepaalde muzikale elementen in sommige liederen terug te vinden. De grote pianosolo in het eerste lied (die door zijn simpele 'stilstaande beweging' als het ware een brug vormt naar de stomme wereld van de boom) komt bijvoorbeeld gevarieerd later terug als zelfstandig Interludium, dat twee contrasterende liederen verbindt. Het daarna afsluitende laatste lied Meinacht werkt als een Coda. De schrijfwijze is eenvoudig: strakke vocale lijnen, waaraan
een grote omvang vaak een bepaalde spanning verleent. In overeenstemming met de taal van deze gedichten is de schrijfwijze overwegend syllabisch. De pianopartij heeft soms in zijn karigheid een 'houtig' karakter, maar het gebruik van het pedaal geeft een grote ruimtelijke werking. - ROBERT HEPPENER