gerelateerde werken

Sonata a tre : (Points of contact III), for flute, alto clarinet (or bass clarinet) and piano, 1990 / Joep Straesser

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Houtblazersensemble en toetsinstrument
Bezetting: fl cl-a/cl-b pf

Stave : for tenor saxophone, 1988 / Maarten Altena

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon
Bezetting: sax-t

Mammas, don't let your babies grow up (to be cowboys!...) : for saxophone quartet / Chiel Meijering

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon
Bezetting: 4sax

Saxophone quartet no. 2 : 1987, revision 1988 / Hans Kox

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon
Bezetting: 4sax

compositie

Quasi una sonata : for saxophone quartet, 1990 / Joep Straesser

Overige auteurs:
Straesser, Joep (Componist)
Bevat:
Sonata 1
Intermezzo
Sonata 2
Toelichting:
Program note (Dutch): Quasi una sonata is een stuk waarin problemen t.a.v. materiaal - een achttonige modus met beperkte transposities en enkele eenvoudige ritmische cellen - vorm - globale symmetrie - en speeltechniek - geen meerklanken, flageoletten e.d. - tot een minimum zijn gereduceerd. 'Vanzelfsprekendheid' is troef. Dit in tegenstelling tot mijn saxofoonkwartet Intersections 5 uit 1974, dat nog duidelijk de sporen draagt van de problemen t.a.v. materiaal en vorm zoals die het componeren in de jaren '50 en '60 beheersten. Een sierlijke tuin tegenover een kale woestijn met slechts enkele oases, waaraan wel meteen moet worden toegevoegd dat beide hun specifieke schoonheid kunnen bezitten.
Het eerste en het derde deel van het stuk - de titel zegt het al - zijn sonate-achtige vormen - tonale verhoudingen ontbreken uiteraard - waarin het 'werken' met het materiaal centraal staat en ook het aloude contrast tussen een eerste en tweede gegeven terug te vinden is. De 'doorwerking' van het derde deel is overigens aanmerkelijk intensiever dan die van het eerste. Zij bezit een samenvattend karakter omdat er ook elementen uit deel 2 en vooral uit deel 1 in terugkeren.
Het tweede deel, een A-B-A'-vorm, mist een tweede thema', maar laat in het B-gedeelte wel een doorwerking-achtige combinatie horen van B- (snel) en A-muziek (langzaam).
Samenvattend zou men kunnen zeggen dat Quasi una sonata thuishoort in een trend die zich in mijn werk van de laatste jaren steeds meer doorzet: de 'kloof' tussen componist en publiek zoveel mogelijk verkleinen zonder jezelf als componist te verloochenen. - JOEP STRAESSER