componist

Straesser, Joep

Joep Straesser geldt als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de generatie die rond 1960 het beeld van de nieuwe muziek in Nederland hielp bepalen. De grote lijn in de ...

gerelateerde werken

Neue Niederländische Klaviermusik : = Contemporary Dutch piano music, Heft 1 = Book 1 / mit Werken von = containing works by J. Andriessen, R. du Bois, G. Janssen ... [et al.], herausgegeben von = edited by Ton Hartsuiker

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Piano
Bezetting: pf

Average music III : for 4 instruments, 1979, (revision 1982) / Ernst Oosterveld

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Variabele instrumentatie; Saxofoon
Bezetting: sax-s sax-a sax-t sax-b

Bupropion Avenue : for saxophone octet / Gordan Tudor

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon
Bezetting: 2sax-s 2sax-a 2sax-t 2sax-bar

Nucleus : for saxophone quartet / David Mastikosa

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Saxofoon
Bezetting: sax-s sax-a sax-ten sax-bar

compositie

Quasi una sonata : for saxophone quartet, 1990 / Joep Straesser

Bevat:
Sonata 1
Intermezzo
Sonata 2
Toelichting:
Program note (Dutch): Quasi una sonata is een stuk waarin problemen t.a.v. materiaal - een achttonige modus met beperkte transposities en enkele eenvoudige ritmische cellen - vorm - globale symmetrie - en speeltechniek - geen meerklanken, flageoletten e.d. - tot een minimum zijn gereduceerd. 'Vanzelfsprekendheid' is troef. Dit in tegenstelling tot mijn saxofoonkwartet Intersections 5 uit 1974, dat nog duidelijk de sporen draagt van de problemen t.a.v. materiaal en vorm zoals die het componeren in de jaren '50 en '60 beheersten. Een sierlijke tuin tegenover een kale woestijn met slechts enkele oases, waaraan wel meteen moet worden toegevoegd dat beide hun specifieke schoonheid kunnen bezitten.
Het eerste en het derde deel van het stuk - de titel zegt het al - zijn sonate-achtige vormen - tonale verhoudingen ontbreken uiteraard - waarin het 'werken' met het materiaal centraal staat en ook het aloude contrast tussen een eerste en tweede gegeven terug te vinden is. De 'doorwerking' van het derde deel is overigens aanmerkelijk intensiever dan die van het eerste. Zij bezit een samenvattend karakter omdat er ook elementen uit deel 2 en vooral uit deel 1 in terugkeren.
Het tweede deel, een A-B-A'-vorm, mist een tweede thema', maar laat in het B-gedeelte wel een doorwerking-achtige combinatie horen van B- (snel) en A-muziek (langzaam).
Samenvattend zou men kunnen zeggen dat Quasi una sonata thuishoort in een trend die zich in mijn werk van de laatste jaren steeds meer doorzet: de 'kloof' tussen componist en publiek zoveel mogelijk verkleinen zonder jezelf als componist te verloochenen. - JOEP STRAESSER