gerelateerde werken
The Memory of Roses / Louis Andriessen
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Piano; Piano 4 handen; Viool en toetsinstrument
Bezetting:
pf / pf4h / vl pf / vc / ob trb glock / hp / voice pf / sopr fl vc / GK4
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor en groot ensemble
Bezetting:
zang GK fl cl perc hp pf str
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor en groot ensemble
Bezetting:
GK4 2000 2sax 1330 pf cb
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Gemengd koor en groot ensemble
Bezetting:
GK4 rec-s rec-t 2fl ob cl sax-a sax-t h pf4h keyboard(s) acc(s) perc str(vl vc cb)
compositie
Il principe : citaten uit "De heerser" van N. Machiavelli (1516), voor twee koren, blazers, piano en basgitaar, (1974) / Louis Andriessen
Overige auteurs:
Machiavelli, Niccolo
(Tekstdichter/librettist)
Andriessen, Louis
(Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): Samen met 'De staat' en 'Il duce' vormt 'Il principe' een drieluik van muziekstukken over politiek. De drie stukken zijn alle geschreven op teksten die politiek op zijn minst aanvechtbaar zijn, om niet te zeggen uiterst negatief. Een dergelijk idee is afkomstig van Bertolt Brecht die toneelstukken schreef waarin de hoofdrol wordt gespeeld door iemand van wie je leren kan hoe je je niet moet gedragen en hoe het komt dat iemand op bepaalde ogenblikken politiek of sociaal slecht handelt. Hij noemt dat het 'asociale model'. Ook de Machiavelli-citaten in 'Il principe' (uit het gelijknamige boek) zijn in de eerste plaats gekozen als voorbeeld hoe men politiek niet moet denken. Maar evenals in het geval van Plato is het te simpel om Machiavelli uitsluitend als een aartsreactionair voor te stellen, hoe fascistoïde de uitspraak "Als men een stad wil beheersen dient men hem te verwoesten" ook is. (De Amerikaanse generaal Westmoreland zei 450 jaar later precies hetzelfde tijdens de
brandschatting van Vietnam). Een van de aspecten van het werk van Machiavelli die men 'progressief' zou kunnen noemen is het feit dat het in belangrijke mate heeft bijgedragen aan de vorming van de Italiaanse staat uit de elkaar eeuwenlang bestrijdende stadstaatjes. Hij is een 'materialist' en realist, die tevens aantoont dat macht in de handen van enkelingen altijd corrumpeert. Zijn politiek realisme staat lijnrecht tegenover het schitterende Utopia van Thomas Moore, dat in hetzelfde jaar verscheen (1516). De openingstekst die ik gebruik lijkt op Moore's idealisme. Utopia is een van de mooiste boeken die ik ken, maar in dit drieluik gaat het mij om het muzikaal retorische commentaar op de uiterst discutabele opvattingen die in de teksten voorkomen. 'Il principe' is geschreven voor twee koren, blazers, basgitaar en piano. Er wordt nog een andere 'principe' geciteerd: Carlo Gesualdo, Principe di Venosa, uit zijn laatste boek madrigalen (1613), zeer chromatische koren die geschreven
werden in de tijd dat de muzikale avant-garde bezig was met 31-toonstemmingen en andere posttonale problemen die (helaas?) door de uitvinding van de tonaliteit, de opera, voorlopig op dood spoor werden gezet. - LOUIS ANDRIESSEN