componist
Jaap Geraedts is muziekrecensent voor de Haagsche Post, het dagblad Het Vaderland en de NRC, docent fluit maar bovenal ziet hij zichzelf als componist. Geraedts schrijft orkestwerken, liederen en vooral ...
gerelateerde werken
La folía perpetua : per violino solo, 1995 / Jaap Geraedts
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Viool
Bezetting:
vl
Dubbelconcert : voor viool, alt-/tenorsaxofoon en orkest, 1978 / Sytze U. Smit
Genre:
Orkest
Subgenre:
Twee of meer verschillende solo-instrumenten en orkest
Bezetting:
2222 3130 drum str vl-sax-solo
Genre:
Orkest
Subgenre:
Twee of meer verschillende solo-instrumenten en orkest
Bezetting:
3355 4341 2perc mar cymb 2hp man str(16.16.12.12.8.) h-pf-vl-solo
Impossible future : for soli and small orchestra, (1972) / Koos Terpstra
Genre:
Orkest
Subgenre:
Twee of meer verschillende solo-instrumenten en orkest
Bezetting:
2220 1110 pf/el.org str ensemble-solo
compositie
Concerto da camera : voor viool, violoncello, piano en orkest, (1956) / Jaap Geraedts
Bevat:
Moderato cantanto
Adagio
Vivo assai
Toelichting:
Program note (Dutch): Op verzoek van de heer Balfoort kreeg het werk de vorm van een tripel-concert; het is aan de dirigent en leden van het Museumkamerorkest opgedragen ter gelegenheid van het 15-jarig jubileum.
De voornamelijk op het verleden gerichte musiceerpraktijk en de daaraan beantwoordende muzikale gesteldheid van de luisteraar zijn twee omstandigheden die de eigen plaats van het Museumkamerorkest in het Nederlandse culturele leven typeren. Zeer bewust heb ik door deze beide factoren de klinkende inhoud van mijn werk mede laten bepalen. Als resultaat werd derhalve een 'klassiek' concert beoogd, dat wil zeggen een werk, helder van opzet, structureel volgens overgeleverde vormbegrippen, en onproblematisch van klank, althans zodanig dat de experimentele kanten (die geen hedendaags componist ontwijken kan) uitsluitend tot het 'binnenwerk' van het stuk behoren en ondergeschikt gemaakt aan een vóór alles vloeiende muzikale gedachtegang. Het enige punt waar van de traditie is afgeweken, is dat van het begrip: concert. In dit Concerto da Camera is geen nadrukkelijke bevoorrechting van de solopartijen nagestreefd, zodat het werk een evenredig aandeel belangrijke orkestpartijen bevat. Thematisch
is het voor een belangrijk deel uit het terts-interval opgebouwd (zowel groot als klein), de begrippen majeur en mineur worden melodisch en harmonisch op velerlei manieren met elkaar versmolten, alsook in oorspronkelijke gedaante tegen elkaar uitgespeeld. In het zingend allegro van deel I opent het solo-trio met het lyrisch hoofdthema, na de orkestrepliek volgt een burleske episode (fagotsolo), die na een sterk geritmeerde climax in een droefgeestiger getinte verwerking van de hoofdgedachte overgaat. Langzamerhand wordt naar de beginstemming 'terugwerkt', waarna een korte reprise volgt met orkestrale omspeling der solostemmen. Het Adagio is een 'pastorale interrompue', een stuk met slechts één hoofdthema, dat in verschillende gedaanten naar voren treedt. De vredige sfeer van dit thema wordt telkenmale onderbroken door cadensen van de solo-instrumenten, die hier ook meer individueel naar voren treden.
Een dramatisch hoogtepunt markeert de laatste virtuoze cadens en de terugkeer naar de beginsfeer. Een hoornsolo kondigt de finale aan, die onmiddellijk bij het langzame deel aansluit. Het is een dansstuk, gelijkend op de Tarantella, maar nu en dan ook plaats gunnend aan andere ritmen. Direct na de expositie volgt een contrast-episode, die teruggrijpt op het hoofdthema van deel I. Een 'grazioso'-melodie (fluit en fagot) leidt gaandeweg naar een versnelling, terug naar het meer uitgewerkte Tarantella-thema. In het laatste deel is in het bijzonder gestreefd naar evenwicht tussen virtuoze expansie en zuiver muzikale ontwikkeling (welke laatste in stukken met finale-karakter nogal eens het onderspit moet delven). - JAAP GERAEDTS