componist

Marez Oyens, Tera de

Tera de Marez Oyens is de belangrijkste vrouwelijke Nederlandse componist van de twintigste eeuw. Haar oeuvre telt ongeveer tweehonderd werken en reikt van gebruiksvriendelijke muziek voor amateurs tot moderne, stilistisch ...

gerelateerde werken

Ambiversion : for bass clarinet and tape, 1983 / Tera de Marez Oyens

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Klarinet; Elektronica met verschillende instrumenten; Klarinet met elektronica
Bezetting: cl-b tape

A flower song II : hobo solo, 1964 / Louis Andriessen

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Hobo
Bezetting: ob

Musica solitusinis : for piano / Julia Tsenova

Genre: Onbekend

Bridge : for 7 musicians and 14 triangles / Maxim Shalygin

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Gemengd ensemble (2-12 spelers)
Bezetting: fl bayan hp vibr pf vln vc perc

compositie

Sinfonía testimonial : for choir, orchestra and tape, 1987 / poems by Ariel Dorfman and Rosario Castellanos, Tera de Marez Oyens

Overige auteurs:
Castellanos, Rosario (tekstdichter/librettist)
Dorfman, Ariel (tekstdichter/librettist)
Bevat:
Testamento
De mutilaciones
Dos más dos
Toelichting:
Program note (Dutch): De teksten van Sinfonia Testimonial zijn te beschouwen als getuigenissen van politieke gevangenen in Chili en Mexico. Het eerste deel, Testamento van de Chileense dichter Ariel Dorfman, heeft als steeds weerkerend motief 'No les creas', 'Geloof ze niet als ze je zeggen dat ze me vrijgelaten hebben. Geloof ze niet als ze je een foto van mijn lichaam tonen, als ze zeggen dat ik dood ben. Geloof ze niet.'
In het tweede deel, De Mutilaciones ('Over verminkingen') van de Mexicaanse dichteres Rosario Castellanos, wordt bezongen hoe iemands identiteit langzaamaan afgebroken wordt. In sobere woorden wordt dit proces van onttakeling beschreven, om uit te monden in: 'Voor je dood is een kist overdreven want je hebt niets van jezelf behouden dat niet past in de dop van een noot' (en la cascara de nuez). Een vaag, haast banaal dansmotiefje laat de ironie van de tekst nog schrijnender uitkomen. De titel van het laatste deel, Dos mas dos ('Twee plus twee') slaat op het aantal stappen waaraan je kunt afmeten waarheen je vanuit je cel gebracht wordt: als het er twintig zijn dan brengen ze je al niet meer naar de WC, als het er vijfenveertig zijn, dan kan het al niet meer zijn om te luchten. Maar als je boven de tachtig zit, is er geen andere plaats... Het aanroepen van de 'companero' en het opnoemen van de getallen bepalen voor een groot deel het rythmisch karakter van dit deel.
De teksten zijn met toestemming van de uitgeverij De Balie overgenomen.
De tape heeft geen illustrerende functie, hoewel men diverse klanken als illustratief zou kunnen interpreteren: klagende stemmen, grendels die voor celdeuren in onderaardse gewelven worden geschoven etc. De functie van de elektronische klanken is echter een aanvullende; men zou de tape als een extra instrument kunnen beschouwen.
De tape is geproduceerd in de SVEM studio van de NOS, technici waren Fred de Beer en John van Waes. - TERA DE MAREZ OYENS