gerelateerde werken
Aliquid stat pro aliquo : for four singers / Edward Top, 2008
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Vocaal ensemble (2-12)
Bezetting:
4voices
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Vocaal ensemble (2-12) en groot ensemble
Bezetting:
sopr sopr-m alt ten bas-bar 2121 1100 2perc hp pf(cel) 2vl vla vc cb
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Vocaal ensemble (2-12) en groot ensemble
Bezetting:
alt ten female voices (2sopr alt) 2fl(pic) ob eh(ob) cl fg cfg 2h 2trp 2trb perc cel(harm) hp 2vl vla vc cb
Deuteronomium : voor 2 sopranen en instrumentaal ensemble, 1979 / Meeuwis Rebel
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Vocaal ensemble (2-12) en groot ensemble
Bezetting:
2sopr 1111 2110 3perc pf 2vl vla vc
compositie
The overwhelming blankness of the ultimate meaninglessness of tragedy : for 2 ensembles, soprano and actor, 1995-1996 / words: Jorge Luis Borges, Octavio Paz, Amnesty International, Edward Top
Overige auteurs:
Borges, Jorge Luis
(Tekstdichter/librettist)
Paz, Octavio
(Tekstdichter/librettist)
Top, Edward
(Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): (Première: 2 september 1996 - Beurs van Berlage Amsterdam - Doelenensemble o.l.v. Lucas Vis (Gaudeamus Muziekweek 1996))
Uitgangspunt van het stuk is een tweedeligheid die als concept gebaseerd is op de Death and Disaster serie zeefdrukken van Andy Warhol, met name diens Blue Electric Chair. Elk schilderij uit deze serie bestaat uit twee panelen, één met een schokkend beeld (bv. de electrische stoel of een auto ongeluk) in één tint gezet tegen een vlakke achtergrondskleur, terwijl het andere, evengrote paneel slechts die achtergrondskleur heeft. Met het plaatsen van dit blanke paneel tegen de schokkende afbeelding ontstaat de controverse: De overdonderende leegheid van de ultieme betekenisloosheid van tragiek. In muzikale zin wordt deze tweedeling gevormd door de twee ensembles die beiden hun eigen karakter tot klinken brengen. De ene heeft het karakter van een ingetogen esthetiek (zeer zacht en langzaam, overzichtelijk geordend materiaal bv. iedere noot met een eigen register (binnen f-klein octaaf tot drie octaven daarboven) en instrumentatie, de sopraan zingt per frase vaak niet meer dan drie
toonhoogtes in een wijd register), het instrumentarium bestaat hier uit zachte instrumenten zoals de vibrafoon, harp, enkele strijkers en zachte blazers. Het andere ensemble representeert de schokkende afbeelding (alles is zeer hard en complex, chromatisch, grillige speelmanieren worden gevraagd van de instrumentalisten zoals clusters, flatterzungen en krastonen), hier bestaat het instrumentarium uit veel slagwerk, harde koperblazers en gillend hout, viool en contrabas. Zo is ook de tekst in twee karakters onder te verdelen. De teksten van Borges en Paz die door de sopraan worden gezongen beschrijven een visioen van sterven, waar een tipje van de sluier van het hiernamaals wordt opgelicht, dit in schril contrast met de tekst van de acteur die een zeer directe beschrijving is van wat er gebeurd met iemand die op de electrische stoel geëxecuteerd wordt. - EDWARD TOP