gerelateerde werken

Bifrons : for percussion, tenor saxophone, harpsichord and bass guitar, 1992 / Anton Havelaar

Genre: Kamermuziek
Subgenre: Gemengd ensemble (2-12 spelers)
Bezetting: sax-t perc g-b cemb

Fahrende Fremde : für Soloklarinette, Mezzosopran und Orchester, 1989 / Reinhold Selen

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en orkest
Bezetting: sopr-m 3333 4300 timp str(14.12.10.6.4.) cl-solo

Three Reflections on Previous Thoughts : for orchestra and soprano / Martijn Padding

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en orkest
Bezetting: sopr 2fl ob cl cl-b sax-s sax-a sax-t 2sax-b 4h 3trp 3trb trb-b 2perc hp pf str

Two solo cantatas : Apis amata, for alto, strings and basso continuo, for alto and basso continuo, 1757 / ed. by Robert L. Tusler, Willem de Fesch

Genre: Vocaal
Subgenre: Zangstem en orkest; Zangstem en instrument(en)
Bezetting: alt str bc ; alt bc

compositie

Marsua : for mezzo soprano and string orchestra, 1996 / text: Hugo Claus, Anton Havelaar

Overige auteurs:
Claus, Hugo (Tekstdichter/librettist)
Havelaar, Anton (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): Het stuk geeft de strijd weer van een (jonge) kunstenaar tegen het academisme. Aan het begin voeren haast en bravoure de boventoon. Vanaf maat 110 wordt daar een strenge, statische laag achter geplaatst van flageoletten en non-vibrato tonen (die hoeven niet door de aanvoerders te worden gespeeld). In maat 130 de eerste dreigende voorbode van totaal chromatiek. Hierdoor nog ongehinderd wordt in maat 160 zelfs een C-groot accoord bereikt. Hierna worden de accoorden echter in een strak keurslijf geperst en leiden naar een lange weeklacht (202) waarin de solo-viool als alter ego van de zangeres fungeert. Tweemaal mondt deze uit in een uitbarsting van woede en onmacht. De eerste maal gevolgd door weer een chromatisch accoord (250), de tweede keer door een diatonische (modale) vioolsolo (292) vol oprechte naïviteit. Het slot laat een koraal horen begeleid door motivisch materiaal uit het begin van het stuk. Echter zonder de "drive" van de eerste keer. Het koraal verwordt tot "typisch
seriële" sprongen. Het orkest speelt gaandeweg meer "abstracte" noten en eindigt op een dof grommend bewegingloos 12-toonsaccoord. - ANTON HAVELAAR