componist
Edward Top was born in Ommen, the Netherlands, in 1972. Top has lived and worked in London, Bangkok, and Rotterdam. He now lives in Vancouver, Canada. Top studied composition and ...
gerelateerde werken
Farewell Songs : for countertenor, Baroque ensemble, and Chinese instruments / Edward Top
Genre:
Vocaal
Subgenre:
Zangstem en instrument(en)
Bezetting:
zzang suona 2erhu saxkbut perc cemb vn vc db
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
Bezetting:
2man 4vl 2vla 2vc
Alarm : voor beiaard en luidklokken = for carillon and church bells, opus 40, 1994 / Peter Schat
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
Bezetting:
car (bells ad lib.) / 3car (bells ad lib.)
Adieu : for ensemble, 2004 / André Douw
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Gemengd ensemble (2-11 spelers)
compositie
The stillpoint : for violin and vibraphone, opus 4, 1994/1995 / Edward Top
Bevat:
In the silent croaking night
As the world turns
A pattern of timeless moments
The point of intersection of the timeless with time
Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 6 april 1995 - De IJsbreker, Amsterdam] - .Basisidee van het stuk is dat de twee instrumenten beiden hetzelfde melodische materiaal spelen, af en toe unisono en meestal in scheve rytmiek onder elkaar gezet. Het stuk heeft vier delen met elk een subtitel.
Het eerste deel (in the silent croacking night) heeft een 'mysterioso' karakter. Het bestaat uit een melodie, gevormd uit een zestonige modus, die een aantal maal in diverse tempi gespeeld wordt. Het tweede deel (as the world turns) is min of meer een unisinomelodie die trapsgewijs in tempo toeneemt. Banale massamediale citaatjes zijn onherkenbaar in de modale klank geïntegreerd. Door middel van een stijgende heletoonstoonladder wordt het derde deel (a pattern of timeless moments), waar deze toonladder een belangrijke rol speelt, bereikt. Zoals de subtitel al zegt is het deel een melodisch patroon van mozaïsche bouwsteentjes met onderling verschillende karakters; langzaam of snel, resoluto of mysterioso, unisono of net-niet-unisono, molto brutale of adagio desolato. Dit laatste kiemsteentje (adagio desolato) zal in het laatste deel uitgroeien tot een langzame, in een hoog register liggende slotmelodie. Deel vier (the point of intersection of the timeless with time) opent met een enorm
fortissimo waar de vibrafoon een glissando laat uitklinken en uit dit chromatisch klankveld steeds meer tonen afdempt; de zgn. 'negatieve' melodie (in plaats van een serie in een bepaalde volgorde gespeelde tonen tegen een 'stille' achtergrond worden nu tegen een achtergrond bestaande uit alle tonen van de vibrafoon een serie tonen tot stilte gebracht). Dit is de climax. Dit is als het ware de spil waaromheen het hele stuk draait. De vier delen worden zonder onderbreking achter elkaar gespeeld. - EDWARD TOP