componist
Chiel Meijering was born in Amsterdam on June 15, 1954.
Education: He studied composition with Ton de Leeuw, percussion under Jan Labordus and Jan Pustjens and piano at the Amsterdam Conservatory ...
gerelateerde werken
24 capriccio's voor viool solo
Genre:
Kamermuziek
Subgenre:
Viool
Bezetting:
vl
Demontage : themes and variations, for ensemble, 1994/1996 / Gilius van Bergeijk
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
1121 1110 perc cel(pf) 2vl vla vc cb
Brave cactus hits the road : for ensemble / Giel Vleggaar, 2003
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
fl 3sax h 3trp 2trb trb-b pf cb
Concerto da camera : for marimba, piano and string orchestra / Christian Blaha
Genre:
Orkest
Subgenre:
Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting:
mar pf str
compositie
Mobsters : concerto for alto saxophone, strings and percussion, 1998 / Chiel Meijering
Toelichting:
Program note (Dutch): [Première: 1 juni 1999 - Paradiso, Amsterdam - Nieuw Sinfonietta Amsterdam o.l.v. Neal Stulberg] - Eens in de zoveel tijd roepen de Muzen je aan: "Het moment is nu gekomen om weer eens voor ons aan de slag te gaan. Genoeg met die gelegenheidsstukjes!". Mobsters (gangsters) is een hallucinerend stuk met een enorme spanning waarin je van het ene moment in het andere wordt geslingerd. Er komt een merkwaardig soort Arabisch aandoende bolero voorbij, duistere passie, waarvan ik de 'roots' zelf ook niet ken. De gangster verbergt zijn ogen om zijn emoties niet te verraden. Maar ook de componist 'acts cool'. In plaats van te schreeuwen of te gillen - primaire emoties waar we allemaal wel eens last van hebben - stileert een componist zijn emoties en hanteert bepaalde technieken om niet te veel rotzooi te maken en geen sporen achter te laten. 'Cool' omgaan met emoties, beheersing is een vereiste. Is de saxofonist een bendelid, want hij staat in zijn eentje op het podium, met zonnebril, of
zijn het die strijkers? En wat hebben de sax en de viool met elkaar te maken? Alleen maar dat ik als twintigjarige ontdekte dat wanneer je het opgenomen geluid van een viool langzamer afspeelde op een taperecorder, die klank wel heel erg op die van een saxofoon leek. De sax is eigenlijk een blazende strijker. Om het gevaar van al te 'mellow' te vermijden, heb ik wat melodisch slagwerk (vibrafoon, buisklokken, marimba) aan dit stuk toegevoegd. Vroeger was de saxofoon een instrument voor kroegen, makkelijk te bespelen, lekker hard. De boeven gingen uit en deden zaken bij de muziek van de jaren dertig, wat het zakendoen gelijk meer cachet verleende. Als we in een reclame tegenwoordig een 'cool image' willen creëren, is het gebruikelijk dat je een jazzmuzikant ziet of hoort en meestal ook zonnebrillen. Dus wat doettie, de componist? In plaats van met zijn vuisten op tafel te slaan of iemand op zijn kop te rammen, heeft hij een talentje meegekregen en hij sublimeert die emoties. Hoe mooi...
zo kennen we het gejank van Chopin, het eindeloze gemasturbeer van Wagner en de koppige Beethoven. Kunstmuziek is een merkwaardig fenomeen. Het is typisch gecultiveerd, als je emoties voelt ga je niet opstaan en gillen of iets dergelijks, maar de (hedendaagse) componist gaat dan een structuur en een vorm bedenken om die emoties uit te drukken. Muziek gaat over primaire emoties, alleen uit de componist of muzikant ze via een omweg, je gaat eerst vijftien jaar viool of sax studeren om uiteindelijk die meest primaire emoties te kunnen uiten, 'very cool', vermomd dus. - CHIEL MEIJERING