gerelateerde werken

Mijlpaal er trilt iets : voor drie stemmen en ensemble, 1998 / woorden: Remco Campert, Maarten Altena

Genre: Vocaal
Subgenre: Vocaal ensemble (2-12) en instrument(en)
Bezetting: recit sopr alt/sopr-m rec cl sax-t perc el-g pf vl cb

Tiroler Lusten : for ensemble / Chiel Meijering

Genre: Orkest
Subgenre: Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting: 2fl/picc cl/cl-b sax-a/sax-s sax-bar/sax-s 2h tpt 2trb tb perc pf gtr-e bass-e

Pancabana : for twelve players, (1983/86) / Wim Laman

Genre: Orkest
Subgenre: Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting: 1111 1000 harm pf 2vl vla vc cb

Sturm und Drang : for ensemble, 2005 / Chiel Meijering

Genre: Orkest
Subgenre: Groot ensemble (12 of meer spelers)
Bezetting: 1000 3sax 1330 pf el.cb

compositie

Wah Wah : for ensemble, 2001 / Maarten Altena

Overige auteurs:
Altena, Maarten (Componist)
Toelichting:
Program note (Dutch): In de jazzmuziek werd de wah-wahdemper veel en op een vaak zeer originele manier gebruikt. Het langzaam verschieten van een toon bij een trompet of trombone werd vaak met zo'n hulpstuk gerealiseerd. In het orkest van Duke Ellington zaten een aantal solisten die zich met deze dempers tot ware klankpioniers ontwikkelden. Toen Martijn Padding me vroeg om een stuk te schrijven voor de Volharding, een groep waar ik ooit deel van heb uitgemaakt, dacht ik onmiddellijk aan het geluid van trompetten die melodieën zouden spelen, vloeiend en niet per se keihard. In 'WahWah' zijn het uiteindelijk alle koperinstrumenten (trompetten, trombones en hoorn) die de lange lijnen spelen. Twee saxen pendelen in gebroken triolen heen en weer, en een gedempte, maar gepedaleerde piano creëert een bijna constante "naklank". Korte, scherpe stoten komen van een soms veranderend groepje instrumenten (waar echter altijd de basgitaar deel van uitmaakt); de klarinetten en de fluit belichamen samen weer een
verlengde versie van het saxofoon-gependel en verschaffen daarmee een harmonische suggestie. Naar het einde toe komen de verschillende groepen bij elkaar, en ontstaat er iets als een coda. Omdat ik mijn muziek hoor als een "toestand", meer dan als een "verhaal", is het lastig te verbaliseren wat die toestand dan wel precies inhoudt (schrijven over je eigen muziek houdt al bijna per definitie in dat je compositie in taal te vatten zou zijn). Maar goed, ik schrijf, dus dan ook maar een vergelijking die weliswaar literair is, maar niet noodzakelijkerwijs verhalend: 'WahWah' zou een geluidsgedicht kunnen zijn waarin ritmisch, drie verschillende "woordtypes" over, naast- en tegen elkaar in opereren. - MAARTEN ALTENA