Donemus Webwinkel — Wagenaar, Diderik

In de loop der jaren heeft Diderik Wagenaar zorgvuldig en met nauwgezetheid een eigen oeuvre opgebouwd. Wagenaar schrijft langzaam en reviseert zijn composities regelmatig. Daarbij is hij nooit bewust op zoek geweest naar een eigen stijl. "Hij wikt en weegt zijn noten net zolang totdat de klanken hun interne logica prijsgeven", aldus Desmond Haneveer over Wagenaar in 'Motief' (1999). In zijn composities streeft Wagenaar naar een synthese van de heldere, ritmisch krachtige muziektaal van de jazz en Stravinsky en het meer naar expressie neigende idioom van de laatromantiek, de Tweede Weense School en Scriabin. In de jaren zeventig maakt Wagenaar deel uit van de Haagse school (Louis Andriessen, Gilius van Bergeijk, Cornelis de Bondt) en deelt hij hun sterke voorliefde voor glasheldere structuren en muziek met een duidelijke puls. In de jaren tachtig keert de complexiteit en meerlagigheid terug in zijn werk, onder meer in zijn magnum opus 'Metrum' (1981-1984; herz. 1986). In de jaren negentig en daarna krijgen Wagenaars partituren meer openheid, meer ruimte voor lyriek en zijn weer helderder van structuur.

Diderik Wagenaar komt op 10 mei ter wereld in Utrecht. Hij is een achterneef van componist Johan Wagenaar (1862-1941).

Diderik Wagenaar blijft als componist grotendeels autodidact maar aan het Koninklijk Conservatorium studeert hij piano bij Simon Admiraal en muziektheorie bij Jan van Dijk, Hein Kien en Rudolf Koumans. Later volgt hij analyselessen bij Kees van Baaren die zijn interesse in componeren aanwakkeren.

Samen met Louis Andriessen en Gilius van Bergeijk vormt Wagenaar het trio Digilou dat improvisatie- en compositie-elementen combineert; zijn compositie 'Praxis' (1973) voor twee piano's en hobo vloeit hieruit voort. In 1973 stop het trio met de samenwerking.

Diderik Wagenaar schrijft 'Tam Tam' voor het muziekensemble Hoketus dat door Louis Andriessen en studenten aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag is opgericht in 1976.

Voor zijn compositie 'Metrum' (1981-1984; herz. 1986) ontvangt Diderik Wagenaar de Kees van Baarenprijs.

Diderik Wagenaar wordt docent muziektheorie en analyse van de twintigste-eeuwse muziek aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Later doceert hij daar ook orkestratie en compositie.

Componist/musicus John Godfrey van het Engelse ensemble Icebreaker maakt een speciaal arrangement van Wagenaars 'Metrum'.

Voor zijn compositie 'Trois poèmes en prose', voor sopraan en orkest (1995) krijgt Wagenaar de Matthijs Vermeulenprijs. "Een bijzondere mijlpaal in het oeuvre van Wagenaar", oordeelde de jury.

Zijn volledige, grootschalige compositie 'Galilei' (1999) voor koor en orkest gaat in première in het Concertgebouw Haarlem. De uitvoering is in handen van het Noordhollands Philharmonisch Orkest onder leiding van Jurjen Hempel.

Diderik Wagenaar is centrale gast tijdens de Bang on a Can Marathon in New York (Next Wave Festival in het Brooklyn Academy of Music). Het Engelse ensemble Icebreaker voert werk van Wagenaar uit.

Het werk 'Ricordanza' gaat in première tijdens de ZaterdagMatinee in het Concertgebouw Amsterdam. Het Asko Ensemble onder aanvoering van Emilio Pomárico voert de orkestcompositie uit.